GÜVEN-ME BANA!

-1-

.DÜZENLENDİ.

Selamlarrr

Kitabıma hoşgeldinn :))

Daha doğrusu ilk kitabıma hoşgeldin.

İsteyenler başlama tarihlerini buraya yazabilir.

-Öncelikle şunu demek istiyorum.Birazdan okuyacağınız bu kitabı kafamda canlandırarak her şeyi düşünerek ve saçmalamamaya çalışarak kendim yazmış bulunmaktayım.-

Aslında saçmalamak güzeldir.Fakat gerektiği kadar.Gerçek hayata uygun olucak şekilde yazmaya özen göstericem.

Umarım değerli vaktini boşa harcamam ve kitabımı beğenirsin.

Evet o zaman başlayalım.

Sizleri seviyorumm

Bölüm: -1-

"Parti"

Multimedya:Su

SATIR ARALARINA YORUM YAPARSANIZ SEVİNİRİM CANLAR :))

Beğenmeniz dileğiyle.

İyi,keyifli okumalar...

===

Sabah'ın lanet güneş ışıkları dün gece üşümeme rağmen üşengeçliğim ve "amaann boşver"diyen iç sesimi dinlemem sonucunda açık bıraktığım pencereden gıcıklığına gözüme çarparken uyandım.

İçeriye hafiften esen rüzgar perdeyi hareketlendiriyorken bir yandan da sıcacık tenime dışarıdan gelen soğukluk işliyordu.

Uykulu olduğum için saçma bir hareket yaptım.Evet gözlerim kapalıyken elim ile güneşi engellemeye çalıştım.

Tabi ki bugünkü ben dünkü bene pencereyi kapatmadığım için sövüyodu.

Gözlerimi istemeyerek zorla açarken üşüdüğümü hissederek üzerimde olması gereken çarşafı aradım.Elimi yatakta gezdirdiğimde Çarşafı bulamadım ve aralıklı gözlerimi tamamıyla açtım.Yere düşmüş çarşafımı gördüğümde sıkıntıyla ufladım.

Sağ elimi yatağa koyup destek aldığımda sırtımı başlığa yaslayıp elim ile sağ gözümü ovaladım.Bakışlarımı İrem'in yatağına çevirdiğimde boş ve hiç bozulmamış olması burada yatmadığının işaretiydi.Esen rüzgar ve içeri giren ışık bana enerji vermesi gerekirken uykusuzluğum bu enerjiyi boşa sayıyordu.

Ayaklarımı yatağın kenarından sarkıttığımda uykuma veda ettim.Ne kadar uyumak istesemde bu saatten sonra tekrar yatamazdım.Çıplak ayaklarım soğuk zemine deyince başta içim titredi.Bunu umursamadım ve ayaklarımı zemine değmesine izin verdim.

Dışarıdan gelen kuş sesleri kulağıma melodi gibi gelirken yataktan tamamen kalkarak uykulu adımlarım ile söylenerek pencereye yöneldim.Pencerenin önüne geldiğimde havalanan perdenin altına girip durakladım.Gözlerimi kapatıp temiz havayı soludum bir süre.Gözlerimi açtığımda bomboş sokakta gezindi bakışlarım.Sokağın boşluğu sessizliği oluştururken kuşların sesi geliyodu kulaklarıma sadece.Bu bana iyi hissettirirken daha fazla oyalanmamak adına pencereyi kapatıp perdeyi de düzelttim.

-Şuradan şuraya kalkıp camı kapatamıyosun sabah kendine söverek uyanıyosun.İnsan uyanınca bi BismillAllah der!-

İç sesim aynı annem gibi konuşurken aslında hak veriyodum.Gerçekten üşengecin tekiyim.Ama bu hastalıktan nasıl kurtulucağım hakkında hiç bir bilgim yok.