GÜVEN-ME BANA!

-22-

Selamm

Nasılsınız kalpler??

(İyi olun)

Yeni bölümle sizlerleyim :))

Bölüm: 22

"Fotoğraf"

Bölüm Şarkısı:Quiero verte sonreir ("Soy Luna - Modo Amar"/Momento Musical/Open Music #2)

Beğenmeniz dileği ile iyi ve keyifli okumalar...

-En Son-

|Telefon kafayı yemiş olmalı ki bir sürü fotoğraf çekmeye başladı.Hızla elimdeki telefonun kapatma düğmesine basıp yatağın öteki ucuna fırlattığımda usulca bakışlarımı Ateşe çevirdim.Ateş biraz hareketlendikten sonra gözlerini yavaşça açtı.Bense ona öylece bakakaldım...|

(====)

{SU'DAN}

Açtığı yarım yamalak gözlerinden uyanıp uyanmadığını tam anlamazken sessizliğimi korudum.Yüzünü buruşturup elini elimden çektiğinde kafasını yataktan kaldırdı ve boynunu sağa yatırıp kütlemesini sağladı.

Benim elim açık şekilde yatakta öylece kalırken onu izlemekle yetindim.Elini dağılan saçlarının arasına atarak geriye doğru yatırdığında hala beni fark etmemişti.Bu sefer elini saçlarından çekip ensesine attığında bakışları beni buldu.Yüzümde fark etmeden tebessüm oluştuğunu bakışlarımı duvarda asılı olan aynaya çevirdiğimde fark ettim.Kendimi öyle gördüğüm an yüzümü ifadesiz tutarak tebessümümü düşürdüm.Kulaklarıma Ateşin uykulu uykulu sesi gelince kafamı ona çevirdim.

*-Ben burda mı uyumuşum?

Konuşmak yerine kafamı olumlu anlamda salladığımda sırıttı ve bir müddet yüzümü inceledi.Ben boşta kalan elime baktığımda o da bakışlarını elime çevirdi.Ensesindeki elini çekip elimi elleri arasına aldığında tepki vermek yerine onu izlemeyi seçtim.Sargımı işaret ederek konuştu:

*-Bu baya eskimiş ya.

Bakışlarını kendi eline çevirince tekrar konuştu:

*-Bak bu da baya eskimiş.Değiştirmek lazım artık.

Bakışlarımı sargılara çevirdiğimde gerçekten eskimiş olduğunu gördüm.Elimi elleri arasından çektiğimde sırıtmasını hiç bozmayarak yüzüme baktı.

-Burakla İrem nerde?

Sorduğum soruyla ayağa kalktı ve cama ilerledi.Bana dönmeden ağzının içinde bir şeyler söylendi fakat anlamadım.Ayaklarımı yatağın kenarından sarkıttığımda bakışlarımı tekrar sargıma çevirince durakladım.

Aslında sormak istiyordum.Bu sembolleri nereden bildiğini öğrenmek istiyordum.En son sorucağım zaman İrem yüzünden soramamıştım.Konuşmak için aralanan dudaklarım biraz önce Ateşin telefonunu fırlattığım yerden gelen sesle geri kapandı.

Yani yine soramamıştım.Sanki bu bir mesaj gibiydi.

Ve mesaj ona o soruyu sormamamı söylüyor gibiydi.

İkimizin de bakışları sese gidince telefonun ekranında yazan isim"Eda"'dan başkası değildi.Ateşin anında kaşları çatılırken sinirlenmişe benziyordu.Neden sinirlendiğini düşünürken ciddi bir tavıra büründü.Sanki biraz önceki sırıtan kişi o değildi.Bana doğru yöneldiğinde ellerimi yatağın iki kenarına koyup omzumun üstünden telefona baktım. Tam önümde durunca bakışlarımı ona çevirdim.Sağ elini bana uzatarak çenesiyle telefonu işaret etti.