HIZ |Yarı Texting|

HIZ|14

Selamlarr.

Yorumlarınızı belirtmeyi ve yıldıza basmayı unutmayınız lütfenn.

~°~

Üç gün olmuştu.

Ben onun yazdığına görüldü attıktan sonra o da bana yazmamıştı.

Saçma sapan bir şey yüzünden konuşmuyorduk.

Ankara'da birincilik alıp İstanbul'a döndüğünün haberini almıştım ama sadece bunu biliyordum.

Şu an nerede, ne yapıyor bilgim yoktu.

Şimdi arkadaşım Senay ile bir bara gelmiş bir şeyler içiyorduk.

"Özgü seviyor musun sen cidden bu çocuğu?" dediğinde içkimden bir yudum daha alıp omuzlarımı silktim.

"Bilmiyorum belki. Yokluğunu çok hissediyorum. Konuşmayınca kendimi kötü hissediyorum ama ölüyorum onsuz yapamıyorum da denmez şimdi."

Verdiğim cevapla dudağını büzdü.

Senay benim en yakınımdı. On yıldan fazla süredir arkadaştık.

İstanbul'a Edirne'den ara ara geliyordu ama en yakın sürede yanıma taşınacaktı.

"Aşk değil o zaman sendeki?" diyip soru sorarcasına bana baktığında güldüm.

Aşk neydi ki?

Olsam da anlamazdım herhalde.

"O boktan üç harfli şey benden uzak dursun. Birisine gözlerim kör kendimi teslim etmek istemiyorum. Taparcasına aşık olmak falan.. Hayır hayır kesinlikle bunu istemiyorum."

O da benimle beraber güldü.

"Evet aşkta mantık yok. Biz hiç aşık olmayalım Özgü ya. Manyak oluruz kızım." diyerek başını omzuma yasladı.

"Aşk da bize soruyordu 'beni ister misiniz' diye.."

İkimiz de saçma sapan gülüyorduk.

"Sarhoş muyuz biz şu an bilemedim." dediğinde omzuma koyduğu başına başımı yasladım.

"Sarhoşsak bile bizi bu mekandan alıp eve götürecek kimsemiz de yok İstanbul'da Senay."

İkimiz de içkilerimizi içmeye devam ettik. Ben ondan daha ayık haldeydim.

"Senin şu yarışlar nasıl gidiyor?" dediğinde soğuk bir şekilde insanları inceliyordum.

"İki tura girdim. İkisinde de birinci oldum işte."

Senay başını omzumdan kaldırdı.

"Senin motorlara her zaman ilgin vardı ama ben bu kadar ilerleteceğini hiç düşünmemiştim biliyor musun?" dediğinde dudaklarımı yaladım ve başımı salladım.

"Benden kimse beklemezdi zaten ama Selçuk abi işte. O soktu beni bu işlere biliyorsun."

Bir anda hayatıma giren Selçuk abi olmasaydı motorlara tutkum sadece uzaktan izlemekle kalacaktı.

Kızım sende o yetenek, o hırs var. Yapacaksın. İlk önce motorla ilgili her şeyi öğreteceğim sana. Sonra yavaş yavaş gelişip yarışlara gireceksin. Hatta belki bir gün en iyisinin rakibi olacaksın. Ben sana güveniyorum. Sen de kendine güven.

Selçuk abinin sözleri kafamın içinde yankılanırken Senay'a döndüm.

"Selçuk abi nasıl?"

O da bana döndü.

"Hala aynı şekilde sanayide devam ediyor işte. Bir ara Edirne'ye gel de gör." dediğinde ona dik dik baktım. "Evet Arden'i yenip o şekilde ona gitmek istiyorsun. Biliyorum kendini kanıtlamak istiyorsun. Ben sadece yaşlanıyor diye söyledim."