HIZ |Yarı Texting|

HIZ|SEZON FİNALİ

Selam.

Bu aslında bir sezon finalidir. Okuyunca anlayacaksınız.

Düşüncelerinize en çok şimdi ihtiyacım var satır aralarında sizi bekliyorum.

Bölüm sonunu okumayı unutmayın..

~°~

Seneler sonra..

Demiray Saygıner'den

"Hallettiniz mi?" diye sorduğumda ekipteki herkes başını sallayıp odadan çıktılar.

Stresle pencereyi açıp derin bir nefes aldım.

Temiz havayla rahatlamayı istediğim an biri buna izin vermeyerek odamın kapısına vurdu.

"Gir."

Arkamı dönüp gelen kişiye baktım.

"Efendim konuşmanız için her şey hazır, sorularını yöneltmek için herkes sizi bekliyor." diyen asistanım Selda'ya doğru adımladım.

"Ailem, onları söylediğim gibi en öne aldınız değil mi?" dediğimde gülümseyerek başını salladı.

Odamın içinde olan aynaya son kez bakıp siyah gömleğimin kollarını sıvadım.

Odadan çıkarken Selda arkamdan seslendi.

"Demiray Bey konuşmanız için hazırlanan dosyalarınızı almayacak mısınız?"

Başımı iki yana sallayıp merdivenleri çıkmaya başladım.

Şu an yazılı metinlere gerek duymuyordum. İhtiyacım olan iki insan da gelmişti ve en önde beni izleyeceklerdi.

Konuşma alanına geldiğimde kameralar üzerime çevrildi ve yüksek sesler yerini fısıldamalara bıraktı.

Yerime oturduğumda gözüm bir tek onları gördü.

Gülümsedim.

Annem ve babam.

Özgü Karay ve Arden Saygıner.

"Evet, dernek başkanımız da geldiğine göre sıra sıra sorularınızı alabiliriz."

Selda mikrofona doğru konuştuğunda kollarımı birbirine yaslayarak bana bakan meraklı gözleri inceledim.

"Demiray Bey daha yirmi bir yaşında oldukça gençsiniz ama yaptığınız işler çok büyük. Bunun iki şampiyonun da çocuğu olmanızla alakası var mı sizce?"

Erkek muhabirin sorduğu soruyla annem havalı bir şekilde saçlarını savururken babam kolunu onun omzuna atmış gururla beni izliyordu.

"Tabii ki de vardır. Sonuçta her şeyi onlardan gördüm, öğrendim."

Önlere Yasin ve Selçuk amcam da geldiğinde oturduğum sandalyeye iyice yerleştim.

Yasin amcam benim için babamın kötü zamanında onun hep yanında olan bir kahramandı.

Selçuk amcam da kanseri yenmişti ve o zaten kendinin kahramanıydı ama sadece bu da değildi. O, benim ailemi birleştiren adamdı.

Babamla annemin olmasını sağlayan kişiydi.

Senay ablam ve Oktay abim de el ele içeri girdiklerinde hafifçe gülümsedim.

Hepsi her zaman her konuda beni destekleyen insanlardı.

"Kurucusu olduğunuz derneklerinizin ikisi de madde bağımlılığıyla ilgili. Bunun özel bir nedeni var mı?" diyen kadına baktığımda dikkatle cevabımı beklemeye başladığını gördüm.