Ceset Çiçeği (Kitap Oldu!)

Birleştirilmiş Fotoğraf

Medya: Eftelya Karan....

Başkomiser Sarper'den:

Kader denilen şey tam bir şans oyunu gibiydi. Doğru zamanda doğru yerde olmayı başarmak sadece bir ihtimale bakıyordu. Yıllarca aradığımızın farkında bile olmadığımız şeyleri bir anda bulabiliyorduk. Neyi bulduğumuzu bile bilmediğimiz çok zaman oluyor. Belki yıllar sonra kafamıza bir jeton gibi, ağırlık edercesine düşüyor hatıra. O an mıydı doğru an? On an mı bulmuştum onu, bunu ya da her neyse?....İş bununla da bitmiyor ki, bulduğumuz şeyi değerlerlendirmek de ihtimallere bakıyor. İnce ince hesaplayıp, yarına bırakıp bırakmamak... Tüm bunlar faydasız. Hiç bir zaman doğru anı, doğru bilgiyi ve doğru hareketi bilemeyeceğiz. Kaderin oyununda piyon gibi hareket ettirileceğiz. Kaybetmemeniz dileğiyle... Bende aynı durumdaydım günlerdir, kaderin ağlarına tamamen dolanmış gibiydim. Açılacak kartı bekliyor gibi....

Tüm günü Karaca ile geçirmek bende bir takım umutlara sebep olmuştu. Uzun zamandır bir sabahın bu kadar aydınlık olduğunu hatırlamıyorum. Burçin'i onunla birlikte aramak sanki daha çok bulabileceğimi hissettirmişti, umutlanmıştım. Bu muydu doğru zaman? Kader Karaca ile benim ağlarımı şimdimi bağlamıştı? Burçin üzerinden... Karaca ile karşılaşmak için Burçin'in kaybolmasını beklemişti hayat! Ne acı... Birinin felaketinden bir aşk doğurmaya çalışmak... Belki de abartıyorum. Karaca'nın aklından böyle şeyler geçmediğini bilmek istemiyorum. Karşılıksız kalmak istemiyorum. Ne istiyorum? Karaca'yı... Burçin'e ihanet mi sayıyorum onu istemeyi? Evet! Öyleyle Burçin'i bulana kadar beklerim.... Ve Burçin'i bulmakta bana iki kat farz olur....

Karşımda kızıl kısa saçlarıyla, kadraja ciddi bir poz vermiş kıza baktım. Mesaj ondandı. Bu tehdit vari, bu kışkırtıcı, korkutucu mesaj... Daha en fazla 19 'unda bir kızdandı. Bu fotoğraftaki ifadesiz kahverengi gözleri daha fazla izlemenin bana bir cevap vermeyeceğini bildiğimden sordum.

-Neyin nesi bu kız?

Kayra da tek düze sesiyle başladı açıklamaya.

-Eftelya Karan. 18 yaşında lise son sınıf öğrencisi... Babası yok. Yani ölmüş mü, terk etmiş mi?... Bilmiyorum ama resmen silinmiş hayatlarından. Annesi Açelya Karan. Kadın peyzaj mimarı, küçük bir şirketi var. Önemli kişilerin bahçelerini düzenliyor. Birçok önemli isimle fotoğrafları var. Sizin kadar varlıklı değil bu Karan ailesi. Tanıyor musun onları?

Kayra son sözlerini Pars'ın yüzüne bakarak söylemişti. Benim kafamdaki sorulardan birinide sormuştu. Pars'ın ise yüzünde büyük bir bilinmezlik vardı.

-Hayır. Hiç görmedim.

-Belki sizinkiler bahçeyi dizayn ettirmiştir.

Lara da emin olmak için tekrar soruyordu ama Pars'ın yanıtı bu seçeneği ortadan kaldırdı.

-Bizim bahçeyi, Nurdan ablanın bir akrabası peyzaj etti.

-Şu emektar hizmetçi?

Bende Nurdan Hanımdan emin olmak için tekrar sorduğumda, Pars başını sallayarak onayladı. Bu sefer bakışlarım Karaca'ya döndü.

-Sana bir yerlerden tanıdık geldi mi? Eftelya'yı bir yerde görmüş olabilir misiniz?

Kayra tekrar Eftelya'nın fotoğrafına döndüğünde, Karaca biraz daha ilgiyle kaşlarını çatarak baktı kıza.

-Ben bu kızı ilk defa görüyorum.

-Allah Allah! E bu kız Burçin'i niye tehdit ediyor o zaman?

Kayra da isyandaydı artık. Bizde dillendirmemiştik henüz ama kafamız allak bullak olmuştu. Yanıt alamayacağımı bilerek sordum.