Kod Adı: Yurt GxG

ehh

Üniversite...
Kimine göre kurtuluş kimine göre sarhoşluktan bayılmak olan yer.

Gerçekten okumaya gelen var mı diye soranların çok olduğu kara deliğe yeni eklenen Güneş üniversitede ilk yılını İngiliz dili ve edebiyatı kazanarak ve boku yiyerek başlasada. Eninde sonunda kendini bir yurdun veya öğrenci evinin önünde bulacaktı.

Güneş sabah daha karga bokunu yemeden heyecandan uyanmış 3 gün öncesinden hazırladığı bavullarını kapının önüne dizmiş HATTA hazırlanmış bir şekilde yatağından oturmuş bekliyordu.

Babası ise daha yeni tuvaletten çıkmış don atlet göbeğini kaşırken gözleri yarı açık kızını koltukta put gibi beklerken görmeyi başarmıştı.

"Güneş güneş daha doğmadı sen hayrola?"
Güneş aniden irkilerek arkasında kalan babasına döndü.
"Ben doğdum açıkçası baba." dedi sonuna kadar sırıtarak. Babası yüzünü ekşiterek odasına homurdanarak yürümeye başladı.
"Anası kılıklı."

"Hadi baba giyinde gidelim artık heyecandan halıya kusucam şimdi."

"Niye bu kadar heyacanlandı ki altı üstü bi yurda bakacaksın." dedi babası pantolonunu giymeye çalışırken.

"Anlamıyosun baba ya beni sevmezlerse tüm sene uyuz olup yüzüme bile bakmazlarsa. Camdan atarım kendimi." dedi Güneş tırnaklarını yerken. Bir yandan da halıya tükürüyordu.
Babası hızla koridoru aşarak pantolonunun düğmesini iliklemek için göbeğini içine çekmiş yanıt vermeye çalışıyordu.
"Tövbe de! Öyle denir mi! Dünyanın sonu değil ya." dedi ve kaşlarını çatarak sonunda iliklemişti düğmeyi. Şimdi de göbeği yavaş yavaş salarak pantolonu patlatmamaya çalışıyordu.
"Baba napıyosun Allah aşkına." dedi güneş bir yandan babasının haline yarı gülmek isterken ama gerginlikten yapamayarak.

Babası ona hiç takmayıp arabasının anahtarını alıp sandalyede asılı duran ceketini sırtıma geçirdi. Güneş de bu fırsatı kullanarak annesinin yanına yatak odasına gitti. Kadın hala uyuyordu. Güneş vedaları pek sevmediğinden annesine kısa bir öpücük bırakıp tam kaçacakken annesi saçlsrından yakaladı kızı.

"Nereye lan?!" Güneş aniden gelen tepkiyi beklemediğinden yavaşça annesine döndü şirincede sırıtıyordu.

"Üniversiteye anne"

"Karga daha bokunu yemedi! Hem sen kahvaltı yaptın mı?!" Annesi yatakta diklenmiş sinirli bir şekilde Güneş'e bakarken Güneş saçlarını kurtarmış masumca annesinin ellerini tutuyordu.
"Annecim canım annem bi tanecik annem... " diye sayarken aniden gelen korna sesi ile annesini odada bırakıp koşmaya başladı.

Annesi arkasından saydırırken Güneş göt korkusundan ayakkabılarını eline alıp cıbıl ayak apartmandan çıkmış koşuyordu.
Babası pencereden kafasını uzatmış ona bakıyordu.
"Anneni nasıl hallettin?"
Arabaya uçma oturup kapıyı kırar gibi kapatan Güneş bu soruyu gölgede bırakarak arabayı girişten çıkaran babasına döndü. Bir yandan da ayakkabılarını giymeye çalışıyordu.
"Bas gaza baba arkana bile bakma."

Dedi ve arkalarından terlik sallayan annesine arabanın aynasından baktı. Kötü oldu bu diye geçirdi içinden.

4 saatlik gerginlikten çatlatan yolculuğun ardından Güneş altına yapmamak için son savaşlarını verirken yurt diye geçen ama aslında özel bir öğrenci apartmanı olan binaya varmıştı.

Babası arabadan çıkardığı bavulları kızının yanına bırakıp onun gibi apartmana bakmaya başladı. Beyaz 5 katlı bir apartmandı burası biraz mahallesi arasında kalsada gayet ferah bir konumdaydı. Kızının biraz daha beklerse yola sıçacağını anlayan baba kızının sırtına hafifiçe vurarak
"Hadi bakalım üniversitelide oldum ha" dedi gülümseyerek. Güneş de aynı şekilde gülümseyerek kendisinden kısa babasına eğilerek sarıldı. Hem heyacanlıydı hemde üzgün.
Ama buna deyeceğine inancı sonsuz bir şekilde babasından ayrılarak ve bir sürü dua eşliğinde bavullarını ellerini aldı ve apartmana giriş yaptı.