Nefretin Adı : AŞK #Wattys2015

BÖLÜM 7 :Bayan Çokbilmiş & Bay Züppe

Arkadaşlar kusura bakmayın uzuunn zamandır bölüm paylaşamadık. Biliyorsunuz 4 kişilik bir grup olarak yazıyoruz bu hikayeyi ve grubumuzdaki iki kişi  Diyarbakır'da yaşarken iki kişi Ankara(Çubuk) 'ta yaşıyor. Bu yüzden bazı problemler sonucu bölümümüz gecikti.Bu yüzden özür dileriz . Bir sonraki bölümüde hafta sonuna kadar yetiştirmeye çalışacağız.

-------------------------------------------------------------

 Arjit'ten.... 

İlk defa kadere inanmaya başladım.Bu kız hayatıma girdiğinden beri inanmayacağım şeylere inanmaya yapmayacağım şeyleri yapmaya başladım.Rektör yardımcısı bozuntusu kadrajıma girince, içimde sebebini bilmediğim bir öfke yükseldi.Ellerini dupattaya doğru uzattığını görünce , ondan önce davranıp Zaara'yı dupattayla birlikte kendime çektim.Elinden tuttuğu gibi hızla çıkışa yöneldim. Sürekli  "  Beni bırak!! "  diye bağırmasına aldırış etmeden , arabanın kapısını açıp onu içeriye itekledim ve kapıyı kapattım.Kaçması ihtimaline karşı kapıyı kilitledim.Sürücü koltuğuna doğru ilerledim.Kapının kilitli olduğunu bilmesine rağmen kapıyı açma çabalarıyla beni deli etti.

" Emniyet kemerini tak ,Zaara !! "

"Sen kim olduğunu sanıyorsun ! Şu an patronum bile değilsin ve bu yaptığın adam kaçırmaya girer !"

 " What the...Kes sesini ve daha fazla sınırlarını zorlama !!" diye ani çıkışım üzerine gözlerindeki şaşkınlık yerini sinir komasına bıraktı.Sonunda susmayı başarabilmişti. Tekrar konuşacak gibi olunca elimle ağzını kapatıp,konuşmasına izin vermedim.Gözlerini fal taşı gibi açınca gülmemek için - her zaman yaptığım gibi-  gözlerimi sinire bürüdüm.Bu kızın tepkileri karşısında sürekli gülmemek için değişik taktikler geliştirmeye başladım.Sonra düşüncelerimden sıyrılıp , "Sakin ol ve yanlış anlamalarına bir son ver Zaara ! Seni evine bırakıyorum."  dedim ve vitesi  ileri takıp evine doğru sürmeye başladım.

"Evimi nereden biliyorsun sen yani siz ?" soruyu sormak için geç kalmıştı bile.

"Şirkette bütün elemanların adresi var çoğununkini biliyorum. Kendini özel sanma yani." . Cevap verir sanıyordum ancak beni şaşırtmayı  becerdi.Yarım saatin ardından evinin önünde durdum. Kafası cama dayalıydı , bu yüzden yüzünü göremiyordum.Evine geldiğimizi anlamamış mıydı acaba , neden arabadan inmiyor ?? "Kalk Zaara....Zaara eve geldik..... Zaara!" Kolundan tutup ,sürüklememi istiyor illa. Omzundan tutup , kendime doğru çevirdiğimde gözlerinin kapalı olduğunu gördüm. Uyumuş muydu gerçekten? Ah birde bu çıktı başıma.Birkaç defa dürttüm.Kesin kollarımda taşımam için böyle yapıyordu.Offf.....

Kapıyı açıp onu kucağımda taşımanın yollarını düşündüm. Sol elimi dizkapağının altına , sağ elimi sırtına koyup göğsüme yasladım.İyi en azından belimi ağrıtacak kadar ağır değildi.Tabi ağır olmaması yarın sabah bunun acısını ondan çıkarmayacağım anlamına gelmez.Benim odam kadar bir evle karşı karşıyaydım. Gerçekten böyle bir evde mi yaşıyor bu kız. Kapı zilini aradım ama yoktu.Mecburen kapıyı tıklattım.Zar zor da olsa saatime bakabildiğimde saatin akşam 9 olduğunu gördüm.Bir süre sonra kapıyı başörtülü bir kadın açtı. Kucağımda Zaara'yı -muhtemelen kızını - görünce ağzını kocaman açıp aval aval bakması sanırım onların dinleri açısından normal.

"Zaara...Kızım... Siz.....siz kimsiniz? " Ne bu telaş anlamadım. İnsanlık namına getirdim kızı.Sahi ben bu kızı niye getirmiştim ki -üstelik zorla-?

"Zaara buradaysa ....Aayat  nerede oğlum? Onu getirmediniz mi?" Oğlum mu ? Nerden oğlu oluyosam ..Bu arada şu Aayat o da kimdi? Niye onu da getiriyim ki Zaara'yla. Hatırladım tabii ya.Arjun'un gözlerinin içine bakarak dans ettiği kız ve Zaara'nın kardeşi-biricik kardeşi (!)- .Eve gidince Arjun'u bu konuda uyarmalıyım.Gerçi hangi konuda uyaracağım ? Kız Zaara'nın kardeşi gibi inatçı ,sinir bozucu biri olacak değildi ya.Hem Arjun mutlu olacaksa eğer...Bunları düşünmenin de tam sırası kaç dakikadır kucağımda Zaara'yla dikiliyorum."Ben....şey sadece Zaara'yı getirdim,hanımefendi. Ben Zaara'nın patronu Arjit Vikram Kapoor."