Nefretin Adı : AŞK #Wattys2015

BÖLÜM 1: Kendini Ne Sanıyor ?

Zaara o gün mesaiye kalmıştı . Zaten günlerdir doğru düzgün uyuyamayan Zaara mesaiye kaldığı için oldukça bitkin görünüyordu. Birde bu yorgunluğun üzerine taksi durağını arayacaktı. Zaara taksi durağını aradı ve taksi durağındaki adam "Üzgünüm , hanımefendi şu anda taksimiz yok ve yarım saat içinde gelmesi de oldukça zor. " dedi. Bu da neyin nesiydi böyle bugün her şeyin, herkesin Zaara' ya kastı vardı sanki. Zaara belki yolda boş bir taksi bulurum düşüncesiyle ağır adımlarla şirketten çıktı.

Onlarca kişinin çalıştığı bir şirkette patron olmak oldukça zor diye söylenirken telefonunun titrediğini hissetti Arjit. Cebinden çıkarıp masaya koyacakken ablasının aradığını gördü.
"Efendim abla?" dedi. Ablası uzun bir soluk aldı ve titrek bir sesle,

" Arjit! Arjun motorsiklet kazası yapmış, kaskını da takmamış. Şu an Lakshmi Nagar Hastanesindeyiz lütfen çabuk gel . " dedi. Cevap vermeden telefonu kapattı.Ne diyeceğini bilemiyordu. İsteksiz düşüncelerinde kaybolmuştu.Arjun.. Bu dünyada en çok değer verdiği insan...

Yıllar önce babası ve amcası trafik kazasında ölmüştü. Annesi haberi duyunca bayılmıştı. Yengesi ise bu kadar hafif atlatamamıştı ve kalp krizi geçirmişti. Günlerce yoğun bakımda kalmıştı. Ölmeden evvel Arjit'i yanına çağırmıştı. Öleceğini hissetmişti ki Arjun'u ona emanet etmişti. Ona bir şey olmaması için elinden geleni yapmasını söylemişti ve Arjit ne kadar çabalasa da yengesini uyandırmayı başaramamıştı. Şimdi ise Arjun'un kaza haberini duymuştu.Sanki dünya başına yıkılmıştı. Ona bir şey olursa... Sonunda kendine geldi.Hemen şirketten çıkıp hastaneye doğru arabayı sürüyordu Arjit. Ta ki arabanın yavaşladığını fark edene kadar. Benzin yerinde kırmızı yanıyordu. Kendi kendine "Aah bu şoförün aklı neredeydi ne diye arabaya benzin almaz ki ! " diye söylenip kapıyı çarparak arabadan indi. Ne yapacağım diye yürümeye başladığında karşıda duran bir taksi gördü. Hemen arabayı kilitleyip taksiye doğru hızlıca yürüdü.Taksi şoförüne Lakshmi Nagar'a gitmesi gerektiğini söyledi. Taksinin içinde yağmurdan sırılsıklam olmuş orta sınıf bir kızın oturduğunu fark etti daha sonra. Kaşları çatıldı hemen . Bu da neydi şimdi ? "İlk benim gitmem gerek!" Şoföre bağırıyordu Arjit. "Acele et ve  yanımdaki kıza defolmasını söyle." Dedi.

"Kendini ne sanıyor? Hayatımda böyle küstah, bencil, terbiyesiz, şımarık birini görmedim ."diye geçirdi Zaara içinden ve hakkını savunma ihtiyacı hissedip şoföre " İlk kimin geldiğini biliyorsunuz, ben yarım saattir yağmur altında bu taksiyi bekledim." diye sesini yükselterek sitem etti. Arjit kızın söylediklerini kaale almayarak  " Bakın acelem var dedim normalde kaç rupi vermem gerekirse söyleyin iki katını veririm.Vakit kaybetme be adam ne diyorsam onu yap!" diye gürledi. Sonra öfkeyle  Zaara'ya baktı.Nedenini bilmeden,ikisi de bir süre gözlerini birbirinin gözlerine dikip bakıştılar. " Bakışmalarınız bittiyse karar verin nereye gideceğime ! " diye çıkıştı şoför. Arjit şoföre " Ne bakışmasından bahsediyorsun sen ! Ben ona burada fazlalık olduğunu anlatan bir bakış attım sadece " dedi sonra " Benim hatam. " dedi ve kapıyı açtı tam çıkacakken " Bekle " dedi Arjit ,  taksiden inmişti.

"Sonunda ! Neyse halime acıyıp gitti hadi şofö..." tam cümlesini bitirecekti ki Zaara kapısının açıldığını gördü ve bir el kolunu sıkıca kavrayıp Zaara'yı dışarı attı. Ne olup bittiğini anlamasına fırsatı bile olmayan Zaara taksinin hızla gözden kaybolduğunu görebildi sadece . Edebini koruyan Zaara Allah'a dua ede ede otobüs durağına koyuldu. 10 dakikanın ardından içinde 10 kişinin ayakta kaldığı otobüse bindi. Hindistan'da otobüsler küçüktü. En fazla 10 kişinin aldığı bir otobüste ayakta 10 kişinin kaldığı bir otobüsün içindeydi. 40 dakikanın sonunda eve gelmişti.

O sırada Arjit hastaneye, Arjun'un kaldığı odaya gelmişti. " Arjun, kardeşim iyi misin? Ne zaman oldu? Doktor nerede? "dedi.  Arjun " Abi , iyiyim .Aisha ablama dedim aramamasını ama dinlemedi gördüğün gibi iyiyim başımda bir kaç sıyrık var ayağım ve sağ kolum sargıda.Bugün burada kalacağım sadece o kadar." Arjit ablasına dönerek " Abla ,anne,anneanne, siz eve gidin ben kalırım burada bu gece " dedi . Ablası itiraz etse de Arjit'e söz geçirmek zordu. Arjun uyumuş ,diğerleri çoktan eve gitmişti. Arjit'te  Arjun'a bakıyordu. Her an bir şeye ihtiyacı olabilir diye gözünü kırpmıyordu. Birden gözlerinin önüne taksideki sırılsıklam olan kız geldi. Belki de ilk defa pişmanlık hissediyordu. "Hayır, yapmam gerekeni yaptım.Pişman değilim!" diye içinden geçirdi.

40 dakikanın ardından eve gelmişti. Kapıyı tıklattı. Kapıyı açan Aayat'tı.

"Abla ! Bu halin de ne ? "

"Sonra anlatırım. " dedi kıyafetlerini alıp banyoya girdi.

Banyodan sonra saçlarını kurutmadan yatağa yattı. Yanında yatan kardeşi Aayat'a baktı. Ne yapıyorsa onun içindi. Kendisi gibi ayak işlerinde çalışmayacak,okuyacaktı. Gözlerinin kapanmasına engel olamadı. Birden gözlerinin önünde taksideki adam geldi. 'O adamı bir daha görürsem ona haddini bildireceğim! 'diye söylendi ve ağırlaşan gözlerini kapattı.