Kidnapping My Wife (Old Version) - For MATURED Readers Only

Kabanata 4

Jeff

          Akala ko ay hindi niya ako lulutuan ng ulam para sa dinner ngayon dahil sa nagawa ko sa kanya kahapon. Ngunit nandito siya ngayon sa loob ng opisina ko at tahimik na pumasok papunta sa aking kusina. Hindi niya ako binati, ibig sabihin nagalit talaga ito.

          I tried to concentrate my attention to the paper works but I can't. Palaging bumabaling ang aking mga mata sa pintuan papunta sa kusina ko. It feels like something is pushing me upang puntahan at kausapin siya. I found myself walking towards that door at pagbukas ko ay nakita ko siyang abala sa pagluluto.

          "Kristina." Tawag ko sa kanya. Nakatayo ako sa kanyang likuran at nagnanais na sana'y sagutin niya ako.

          Humarap ito sa akin. "Sir." Nakangiting sagot niya.

          Napayuko at muling tumingin sa mga mata niya. "I'm very sorry for shouting at you yesterday darling. I didn't mean to. Would you let that pass?"

          "Sir, wala naman po kayong dapat ihingi ng tawad. Magkaiba po tayo ng pananaw sa buhay at kailangan kong respetuhin ang mga pananaw ninyo."

          I haven't felt anything like this before, like I want to make sure she's really fine inside. I know I had hurt her, I need a true answer from her ngunit hindi ko naman siya dapat pilitin na sumagot ng tama, kaya napag-isipan kong bumawi na lamang sa kanya. Damn! I don't even know why I am feeling this way, bago ito para sa akin sapagka't hindi ko pa ito nararamdaman simula noon. That feeling that you cared about her so much, you don't want her to get hurt.

          Hinawakan ko siya sa magkabilang balikat at nang dumikit ang palad ko sa kanyang balat, I felt the smoothness of it. Her skin is so delicate as delicate as her. Napalunok siya. "Kristina, will you come with me this Saturday? Susunduin kita at exactly 6 pm, okay?"

          Nag-isip ito ng mabuti and I am hoping na sana pumayag siya.

          "Hmm, okay lang naman po." Nakahinga ako ng maluwag sa sagot niya.

          "Thank you." Nakangising sagot ko sa kanya.

          "Don't say thank you or else it won't happen again." Pagbibiro niya.

          "Oh well, erase that 'thank you' I said a while ago." I chuckled.

Kristina

          Today is Saturday. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni sir ngunit may parte sa kalooban ko na pinagkakatiwalaan siya. Noon, inaamin kong natatakot ako sa kanya pero simula noong nakatatak na sa isipan ko ang ngiti niya ay biglang nag iba ang nararamdaman ko. I feel secured with him. I feel safe, na alam kong kahit saan niya ako dalhin ay hindi niya ako pababayaan at sasaktan.

          Paglabas ko sa gate ng aming dormitory ay agad tumambad sa akin ang kanyang mukha. Nakasuot ito ng pormal na damit. Mabuti nalang at whole dress itong sinuot ko. Nagplano pa sana ako kanina na mag pants na lamang. Nginitian ko siya. He opened his car for me. "Nako, salamat po sir." Sabi ko sa kanya saka pumasok sa kotse niya.

          "What do you like Kristina?" Tanong niya sa akin habang abala akong nakatingin sa menu. Matagal tagal narin akong hindi nakakakain sa isang classy na restaurant. Grabi kasi talaga ang nagagawa kong pagba-budget ngayon. Naiilang ako sa paligid na para bang hindi ako makagalaw ng maayos. I mean, I am a fancy girl before ngunit noon 'yon. Nakalimutan ko na kung ano ako noon. Pakiramdam ko, I don't belong in this restaurant, I don't even know what to order sapagka't nasanay na ang dila ko sa mga simpleng pagkain.