CHASED BY MY EX'S BROTHER✅

BRATTY 11

Gwen:

Mission 2, done.

That was my first 'good morning' today. I smiled in victory as I brush my hair using a synthetic bristle brush. Nang matapos kong suklayin ang buhok ko ay pumailalim na ako sa malamig na tubig galing sa shower.

Ang damit na isusuot ko ay pagmamay-ari ni DJ, basta ko na lang kinalkal ang closet niya kanina dahil paggising ko ay wala naman na siya sa tabi ko. Napili ko ang isang black shirt na mukhang bago pa pero naisuot na, kasama noon ay ang boxer na alam kong hindi pa naisusuot dahil may tag pa na nakakabit doon.

Matapos kong maligo ay pinatuyo ko naman ang buhok ko, ngayon ay halos magkaamoy na kami ni DJ dahil ang body wash at shower gel na ginamit ko ay kanya.

Katatapos ko pa lang magsuklay nang bumukas ang pintuan ng kwarto at iniluwa noon si DJ. Umaliwalas ang mukha niya nang makita ang anyo ko.

"Good morning, milady. You look good in my shirt." He winked.

"Even if I'm not in your clothes, I will look good."

"Can't argue more." He chuckled. Pinasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko at napansin ko na nagtagal ang tingin niya sa dibdib ko, tumikhim siya.

"Sana...naghanap ka ng mas makapal na shirt. You're going to make me crazy." He heaved a loud sigh after stating those words.

"Then don't look at me, that simple, my dear DJ." I rolled my eyes. I saw how his smirk made its way to his lips.

"For the first time in my life, I loved being called 'dear'. And anyway, I can't stand not looking at my lady."

"Problema mo na 'yon."

"Sabi ko nga." Iniabot niya sa akin ang isang paper bag na ang tatak ay mula pa sa isang mamahaling brand.

"I bought you an officewear and some other clothes." I received the paper bag.

"Oh, thanks." I stated, partly shock. Hindi ko inaasahan na ibibili pa niya ako ng damit dahil pwede namang dumaan muna ako sa bahay nila bago ako dumiretso sa opisina.

"Bumaba ka na rin. Uh, the breakfast is ready but uh...I don't know how to cook but I think, it's kinda good." Napapakamot sa ulong sabi niya. I chuckled, halata naman kasi na kinakabahan siya.

"Mamaya na ako magcchange ng clothes. Titikman ko muna ang luto mo." I teased him. Pinangunahan ko na rin ang pagbaba sa kusina niya.

Pagkakita ko sa nasa lamesa ay nadisappoint ako. Bakit ayos naman ang luto niya? May fried rice, egg at sausage. Syempre ay hindi mawawala ang kape na siyang bubuo sa araw ko.

"Sorry. 'Yan lang kasi ang kaya kong iluto. Don't worry,  I'll learn how to cook other dishes for you, milady." Pinataas baba niya pa ang dalawang kilay niya.

"Tss, nakakainis. Bakit ang sarap naman nito?" Nakangusong sabi ko.

"You're unbelievable, babe. Aren't you thankful that your breakfast is not overcooked?" He chuckled and I am still annoyed. Ang iniexpect ko ay tulad noong una akong nagluto, mapait, pangit ang lasa at sunog! Pero ito?

"This is perfect ang pagkakaluto? Ano pang reason ko para iinsult ka? Nakakainis talaga."

"Oh, I like your conyo accent." He blurted out and laughed. Hindi ko man lang siya mainsulto dahil hindi naman kainsu-insulto ang luto niya. Maging ang timpla ng kape ay perfect din, tinalo niya iyong paborito ko!

"From now on, gusto ko, ikaw na ang gagawa ng coffee ko." Walang hiyang utos ko sa kanya.

"My pleasure, milady." Madami tuloy ang nakain kong almusal. Nasira na ang light meal for breakfast ko but I don't mind.