bodyguard | vmin

the plan

Bol yorum bekliyorum~ sona da sizlere soru sordum, onu da cevaplarsanız sevinirim. Çok ilgisiz kaldım 🥺

"Bunu yapan her kimse bizi öldürmeye çalıştı..."

"Ama... neden? Nasıl?"

"Ocakları ve etrafa saçılmış tüm bu mutfak bezlerini görüyor musun? Tüplü ocaklar karbon monoksit üretir. Karbon monoksit sessiz bir katildir. Renksiz ve kokusuz bir gazdır."

"O zaman duman niye vardı?"

"Mutfaktaki bezlerin alev alacağını ve alevlerin evi dolduracağını düşünmüş olmalı. Bu işe yaramaz ama yangın çıkmazsa da gaz bizi uykumuzda öldürecekti zaten."

Gözlerim dehşetle büyüdü.

"Bu çok korkunç. O sesi duymamış olsaydık şu an çoktan ölmüş olurduk."

Taehyung kasvetli bir şekilde başını salladı.

"Burada güvende değiliz."

"Ama nereye gidebiliriz ki? Gidebileceğimiz başka güvenli bir ev var mı?"

"Hayır. Eski tanıdıklarımdan bazılarıyla iletişime geçebilirim ama birkaç gün sürer."

"O kadar vaktimiz yok. O adam her an geri dönebilir! Ve bu sefer yanında bir suç ortağı da getirebilir!"

"Biliyorum. Şimdi onu gördüğümüzü de biliyor, gözünü iyice karartabilir."

Benim olduğum yöne baktı, bir an tereddüt etti.

"Yoongi'nin dün buraya gelişi... tesadüf olamaz. Birisi onu takip etmiş olmalı."

"Bence de haklısın. Muhtemelen sandığı kadar dikkatli davranmadı."

"Aynen."

"Pekala... Sence bunu Yoongi'ye söylemeli miyiz?"

"Hayır. Bilirse onlara kazayla bilgi sızdırabilir. Güvenli olduğuna emin olana kadar nereye gittiğimizi ona söyleyemeyiz. Seni riske atacak bir şey yapmak istemem."

"Tamam, o zaman bir şey söylemeden ayrılıyor muyuz buradan?"

"Bunu yaparsak avantajlı başlamış oluruz. Yoongi'nin bakmayı akıl edemeyeceği herhangi bir yer biliyor musun?"

"Açıkçası aklıma pek bir yer gelmiyor. Onsuz pek hareket etmezdim."

"Peki, onun gitmek istemeyeceğini düşüneceği bir yer var mı?"

Söylediği şeyi düşünmek için duraksadım.

"Aslında... Bunu söylemekten hiç hoşlanmasam da evet, bir yer var. Ama oraya gerçekten de hiç gitmek istemiyorum."

Taehyung'un ne söyleyeceğimi duymayı beklerken gözleri parladı.

"Yoongi ile evlendikten sonra onlarla hiç görüşmedim. İşlerin vardığı noktadan sonra yanlarında kalmamıza izin verirler mi, pek emin değilim."

"Kim 'onlar' ?"

"Annem ve babam."

Bir saat sonra...

Her ne kadar rahat ve sıcak bir duş almış olsam da, midemde dolaşan kaygı hissini atmama fayda etmemişti.

'Ailemi yıllardır görmedim. Beni görmek isterler mi, ondan bile emin olamıyorum.'

Başımı salladım ve geçmişimi düşünmemeye çalıştım. Üzerimi değiştirdikten sonra çantamı oturma odasına götürdüm. Taehyung beni bekliyordu.