Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.
The Weeknd- One of the girls
•Bu şarkıyla okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
(Müzikler medyaya yüklüdür, dinleyebilirsiniz.)
||Yanımda olduğunuz için teşekkür ederim, bu kurguyu harcamak istemiyorum. Fırsat bulduğum her an bölüm yayımlamaya çalışacağım, oy ve yorumlarınızı eksik etmeyeceğinizden eminim. 🙏||
VİRANE
•••
Can vermek, nasıl hissettiriyordur acaba?
Acılı ya da acısız, yok olacağını bilmek bile aklına geldiğinde bir ızdırap verirdi insana.
Günahsız bir ruh olarak ölmeyi kim istemezdi ki? Tertemiz, ödeyeceği ağır bedeller ve sonucuna katlanması gereken cezalar olmadan... Kötülüğe bulanmadan, saf ve temiz. Ama bu, ne yazık ki imkansız kadar uzak bir şeydi.
Hepimiz günahkardık, hepimiz...
İsteyerek ya da mecburi, günahlarımızı bir yük gibi sırtımızda taşımak zorundaydık.
Yine de... yine de bir kaçış olmalıydı.
Bu lanet hayattan, bu pis nefeslerin arasından bir kurtuluş olmalıydı benim için.
Yaşadığımız her saniye bir mucizeye gebeyken benim kurtuluş umudum sadece ölümdeydi.
Hadi ama, ölümün son durak olduğunu mu sanıyordu herkes? Asıl öldüğümüz an başlamıyor muydu gerçekler. Ben bu başlangıça çabucak varmaya çalışıyordum. Onlar olmadan yaşadığım saniyeler zaten zulümden farksızdı bu ana kadar. Ailem... benim için başlangıç onlara yeniden kavuşmak olacaktı.
Dünyanın pisliğini ve yalnızlığımı terk etmenin vakti çoktan gelmişti.
Dayanamıyordum, çevrem birden bire tanımadığım bir kötülük silsilesi ile dolmuş, bir gece içinde sayısız tehdit ile hakaret yiyip tecavüz tehlikesi atlatmıştım. Gözlerimin önünde biri vurulmuş ve ben olanları idrak edemeden katilinin elini tutmuştum. Talihsizlik bir an olsun yakamı bırakmamıştı. Kabus gibiydi.
Ben...ben bir viraneye hapsolmuştum ve çaresizliğim ruhumu yakıyordu.
Ölmeli ve aileme kavuşmalıydım.
Evet evet, benim buna ihtiyacım vardı.
Yaşayabilmem için, ölmem lazımdı...
Ölüm beni kurtaracaktı.
Fakat elimi bir demir gibi saran bu parmaklar öylesine sıkı sıkıya tutuyordu ki beni, bırak ölümü iki adım öteye gidemiyordum. Keskin, klasikten uzak kokusu karanlık gece kadar kuytu koridorda iliklerime işlemiş vücudu ise bariyer gibi önümde dikili duruyordu.
"Ne oluyor lan, nerede bu ibine?" Az evvel bağıran yabancı sert ses yeniden kükrediğinde adının Aras olduğunu öğrendiğim bedenin gerildiğini hissettim. Sert bir kayayı andıran sırtı asla yıkılmayacak kadar güçlü duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİRANE
Teen Fiction"Çaresizliğimi görmüyor musun? Neden bırakmıyorsun beni?" Diye sordu genç kız kısık bir sesle, bedeninde kalan son gücünü bu soruyu sormak için fütursuzca harcayarak. Sessizlik öylesine derindi ki,kulaklarının sağır olduğuna inanacaktı neredeyse...
