VİRANE

BÖLÜM 9

Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.

Bölüm Müziği: The Weeknd- Creepin

(Müzikler medyaya yüklüdür, dinleyebilirsiniz.)

VİRANE

•••

3 GÜN SONRA

"Ondan korkacağın hiçbir şey olmayacak, karşında sana yıllardır yenik bir adam var unutma." Aras dikkat kesildiğim önemli bilgileri bana tekrar tekrar anlatırken sadece başımı sallamakla yetindim. Hiçbiri, umurumda bile değildi ve bu da onun umurunda değildi...

O evdeki üç günlük normal hayatım, yanımdaki zebaninin hazırladığı yeni bir tehlikeyle son bulmuştu.

Tek anladığım, bana fazlasıyla benzeyen bir kadına yıllardır aşık olan bir adama rol kesecektim. Kendi kimliğimle, Ayza Aydemir olarak...

Hangi amaç uğruna bunları yapacağımı bilmeden bir oyun oynuyordum.

Ve sonunda mağlup olacağımı bile bile, yanımdaki adama zafer kazandırmak için uğraşıyordum...

Acınası bir haldeydim fakat beni dışarıdan gören herkes asil bir kadın görüntüsüyle karşı karşıya kalacaktı, o benim taktığım maskeydi.

Üzerimde oldukça iddialı bir elbise, aidiyet hissetmediğim benliğimden çıkan onca ihtişam ve nefesinin şartlar ne olursa olsun daima ensemde olacağını söyleyen, varlığı ruhumun katili olan yanımdaki adam... Yine bir tehlike, yine ortaya böcek gibi atılan ben, şey tabii...

Sümüklü böcek.

"Şu andan itibaren onunla sürekli irtibata geçeceksin, sana ne kadar hızlı güvenir ve bağlanırsa o kadar iyi." Dedi acelesiz bir sesle, içinde bulunduğumuz arabanın farları sönüp karanlığın kollarına beni teslim ederken. İyi kelimesi bile ağzına yakışmıyordu, giyinmiş olduğu siyahların içindeki karanlığın ta kendisi o iken bana iyiden, iyilikten bahsediyordu. Her iyilik bahsi geçtiğinde ona olan nefretim artıyordu.

Şeytanla iş birliği içinde gibi hissediyordum, belki de tam olarak öyleydi.

Şeytana hayat verebilecek nefes, onun kötülük kokan varlığında can buluyordu.

Bacaklarımın çoğunu açıkta bırakan elbisemi düzeltmeye çalışırken gerginliğimi elbette anlıyordu fakat boş konuşmaya devam ediyordu. Benden istekleri bitmiyordu, hemde günlerdir. Planladığı büyük kumar gecesini mahvedeceği adamın yanına beni bir koz olarak gönderip kullanacaktı. Bir ajan mıydım? Piyon muydum? Kurban mıydım?

Bilmiyordum.

Hiçbir psikoloji içinde bulunduğum durumu yansıtmıyordu. İçim soğuyor, yanıyor, çöl gibi kuruyor ve aynı zamanda onun bilmediğim günahları işleten ellerinde delicesine çalkalanıyordu. Zihnimi dahi alt eden bu adamdan bir an bile kurtulamıyordum. Bu oyunun sonu gelmeyecek gibi hissediyordum, daha başlamadan ölü hissediyordum.

Anlamsız gelen sözlerinin hepsini sorgulamadan onayladığımda sessizleşen adama baktım. Gözleri milim milim beni süzerken tek bir hata yapmamamı emrediyordu adeta. İçimde kopan sorgu dolu fırtınanın umurunda olmadığını bakışlarından seziyor fakat nadiren onun da huzursuz olduğunu içten içe hissediyordum.