Yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim lütfen, keyifli okumalar.
•Bölüm Müziği: Danity Kane- Stay with me
.
(Müzikler medyaya yüklüdür, dinleyebilirsiniz.)
VİRANE
•••
Hayatımın sürüklendiği bu bok çukurunun içinde saf bir masumiyet ile karşılaşacağımı hiç tahmin etmezdim.
Hemde hiç.
Minik kız yüzüme tatlı suratının merak ve korkuyu gizleyemeyen sevimli ifadesiyle bakarken, kapının ucuna sığınarak sanırım benden saklandığını düşünüyordu. Uzun bir süre sonra ilk kez gülümsedim. Dudaklarım beni şok eden gülümsemeye kucak açarken onu korkutmamak için hafifçe öne eğildim.
O kimdi?
Neden buradaydı?
Bakışlarımız neden birbirine ayna tutan cinstendi?
Tıpkı benim gibi kendini kayıp hissediyordu sanki, bana çok ben gibi bakıyordu. Gülümsemem onu az da olsa rahatlatmış olacak ki bana doğru bir adım atıp yüzünü daha net görmemi sağladı. Küvetin kenarında bornozla oturuyor ve ayaklarımın sızısını hiçe sayarak gülümsüyordum. Karşımdaki küçük kıza merakım ve ilgim her saniye daha fazla artarken bakışmamıza bir son vermeliydim. Çok tatlıydı, çok masumdu.
"Merhaba." Dedim kısık bir sesle, boncuk boncuk bakan gözlerini benden kaçırırken elbisesinin eteğinin uçlarını tutup oynamaya başladı. Utanmıştı. "Nasılsın?" Ona cevap vermesi adına bir soru yöneltmiştim. Benimle iletişim kurmasını çok istiyordum. Dudakları açılıp kapanırken konuşmak konusunda kararsız kaldığını anlıyordum.
Biraz daha gülümsedim, gerçekten tüm bu pislikten arındığımı almış olduğum duştan değil karşımda duran küçük kız sayesinde olduğunu hissediyordum.
"Aras Beyza'ya kızıyor, onun yanında." Dedi birden ince sesiyle, dakikalardır seslendiğim adamın yeri şu an umurumda bile değildi açıkçası.
Bir daha hiç karşılaşmasak ne müthiş olurdu hatta...
Başımı onaylarcasına sallayıp ona doğru biraz daha eğildim. Ayaklarımda hiç güç yoktu, ona canımın yandığını gösterip korkutmak istemiyordum. "Adın ne?" Diye sordum bu sefer, bu evdeki insanlarla ne gibi bir bağı vardı bilmiyordum. Aras'ın nesi oluyordu ya da o da benim gibi bir tutsak mıydı?
Bilmiyordum, artık herkesten her boku bekliyordum...
Eminim benim yanımda olduğundan kimsenin haberi yoktu bu küçük kızın. Aras az evvel Beyza'ya olan öfkesini camdan yeterince kusamamış olacaktı ki yanına kadar gidip birde orada azar çekiyordu sanırım, şu an için beni hiç ilgilendirmiyordu. O silah seslerinin zihnimde yarattığı travma ve ruhuma bıraktığı viranenin enkazlarını uzun süre toparlamaya çalışacaktım.
Nefesimi üfledim ve gülümsemeye devam ettim.
Bana doğru yaklaşırken utancını tamamen üzerinden atmış gibi o da bana gülümsemişti. "Alinda." Dedi tatlı tatlı. Dizlerimin önünde durduğunda ışıl ışıl parlayan sarı saçları ve güzel çehresini hayranlıkla izliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİRANE
Ficção Adolescente"Çaresizliğimi görmüyor musun? Neden bırakmıyorsun beni?" Diye sordu genç kız kısık bir sesle, bedeninde kalan son gücünü bu soruyu sormak için fütursuzca harcayarak. Sessizlik öylesine derindi ki,kulaklarının sağır olduğuna inanacaktı neredeyse...
