Karl Jacobs x Trans Reader ||| 𝓑𝓪𝓫𝓮 𝓹𝓵𝓮𝓪𝓼𝓮 ··· PL /|\ Zakończone

💅13💅

– Napijesz się herbaty? Zaraz będzie zimna.

-----------------------------------------------------------------

– Mhmm...

Podniosłem się lekko i chwyciłem jeden kubek z herbatą, który podałem Y/n. On podniósł się do siadu, wziął ode mnie herbatę i upił łyk. Lekko podniósł kącik ust w celu uśmiechnięcia się, ale szybko zrezygnował. Podałem mu talerz z omletami i widelec [( ͡~ ͜ʖ ͡°) ~ Dop. A ]. Gdy wziął je do swoich rąk oddał mi herbatę, a ja postawiłem ją na tacy. Chwile mi się przyglądał i przestał dopiero wtedy kiedy wziąłem swój talerz. Wtedy patrzył na talerz nie na mnie...

– Co się dzieje? – spytałem niepewnie.
– Czemu masz tylko jeden?
– Eee... Zjadłem już jeden...?
– Nie zjadłeś.
– Nie możesz tego wiedzieć, bo spałeś.
– Mogę, bo geniuszu nawet talerza nie ubrudziłeś, żeby to tak wygladało.

Odwróciłem wzrok i po chwili widzę, że Y/n mi daje połowę swojego omleta.
– Ale co ty robisz?
– Teraz mamy pod równo. Jedz.

Niechętnie zacząłem jeść dane mi jedzenie. Gdy skończyłem jeść tą połówkę spojrzałem na Y/n i zobaczyłem, że pusto patrzy się w tą odkrojoną połówkę, której resztę mi dał.
– Wszystko okey?
– *Cisza*
– Y/n?
– *Cisza*
– Y/n!
– C-co?
– Wszystko dobrze?
– Yyy.. Tak. Chyba tak.

Trochę mnie to zaniepokoiło, ale po chwili Y/n znowu zaczął jeść. Zjadł jeszcze 2/5 z tego w co się wpatrywał i uznał, że już nie chce. Nachylił się nade mną, przez co się zarumieniłem i odstawił talerz.

– Czemu jesteś taki czerwony? – zaczął się cicho śmiać. Ja tylko odwróciłem głowe i spojrzałem w stronę talerza Y/n (co wcale nie oznacza, że się na niego patrzyłem).

– 'Jesteś nawet słodki jak się rumienisz' – spojrzałem na niego ze zdziwieniem. Zaczął do mnie gadać, tak nagle, jakimś zupełnie obcym mi językiem i jeszcze potem się ze mnie śmiał, bo nie rozumiałem o co chodzi. Może mógłbym użyć tłumacza Google, ale nawet nie wiem, jak się to pisze, ani w jakim języku.