𝐊𝐔𝐂𝐔𝐊 𝐁𝐄𝐘𝐀𝐙 𝐘𝐀𝐋𝐀𝐍𝐋𝐀𝐑 「Jᴀᴍᴇꜱ ᴘᴏᴛᴛᴇʀ 」

61 - ❝Özür dilerim Harry.❞

NİSAN 1997

Valeria olduğu yerde gergin bir biçimde otururken James onun elini tutup sıktı.

"Bebeğim, korktuğunu biliyorum ama ben yanındayım."

Valeria huysuzca kocasına baktı. "Bunu yapmak istemiyorum." Şimdi gözleri Dumbledore'daydı.

İki gün önce mektup gelmişti Potterların evine. Dumbledore artık Harry'nin tüm gerçekleri öğrenmesinin zamanının geldiğini söylemiş, onları Hogwarts'a çağırmıştı.

Valeria iki gün boyunca kabuslarıyla boğuşmuştu. Lily'nin yerdeki cesedini görüyordu, sonra Harry geliyor ve "Bunların hepsi senin suçun." diyordu ona.

"Valeria, Harry'den kendisine dair çok önemli bir gerçeği saklıyorsun." dedi Dumbledore. "Bunu bilmesi lazım."

"Oğlumu tanıyorum Dumbledore. Kendini yiyip bitirecek. Tiksinecek, nefret edecek ve öfkelenecek. Böyle negatif duygularla dolmasını istemiyorum. Çünkü bu duygular Harry'den çok Voldemort'u çağrıştırıyor."

James derin bir iç çekerek karısının omzunu sıktı. "Onların alakası yok." dedi. "Tıpkı senin onunla alakan olmadığı gibi."

Valeria'nın yeşil gözleri kocasına çaresizce bakarken James aşık olduğu kadını ikna etmeye devam etti. "Harry, Slytherin'e düşmemek için Seçmen Şapka'ya yalvaran çocuk Valeria. Gryffindor olmayı isteyen çocuk. Tıpkı senin gibi."

James onun gözlerine her zaman baktığı gibi ışıltıyla baktıktan sonra "O bizim oğlumuz." dedi sakince.

Dumbledore'un kapısı açıldığında Potterlar omuzlarının gerisinden içeri girene baktılar.

Harry uzun boyu, babasınınki gibi dağınık kuzguni siyah saçları, yuvarlak gözlükleri ve üzerinde Gryffindor cüppesiyle içeri girmişti.

James onu gördüğünde gülümsedi. Oğlunun öğreneceklerinin onu nasıl etkileyeceğini az buçuk o da tahmin edebiliyordu ama gerçeklerden uzak kalmasına da gönlü el vermiyordu.

Çünkü kendisi yıllarca Valeria'nın gerçeklerinden uzak kalmıştı, bunun ne kadar sinir bozucu olduğunu en iyi o bilirdi.

Harry, Dumbledore'un masasının önündeki koltuklarda oturan anne ve babasını görünce şaşkınca onlara baktı. "Siz niye buradasınız?"

Dumbledore yerinde hafifçe doğrularak "Bu geceki dersimize ailenin de katılmasını istedim Harry. Önemli iki tane anı göreceksin." dedi.

Valeria, Dumbledore'un sandalyesinin kolçağına biraz daha sıkı tutunduğunu görerek kaşlarını çatsa da ses etmedi. "Öyküde nerede kaldığımızı hatırlıyor musun Harry?"

"Evet, efendim." dedi Harry. "Voldemort ailesini öldürmüş ve bunu Morfin'in üstüne atmıştı. Ve Profesör Slughorn'a Hortkuluklar hakkında soru sormuştu."

Valeria, Dumbledore ile hortkuluk mevzusunu daha önce konuşmuştum. Dumbledore, Voldemort'un geri dönmesinin nedeni olarak hortkulukları gösteriyor, Valeria da bu teoriyi mantıklı buluyordu.

Babası her şeyi yapabilirdi, sınırsız bir adamdı.

"Şimdi göreceğimiz iki anıyı seninle paylaşacağım ama bu anılarla tam olarak somut sonuçlara varamayacağız, tahmin yürüteceğiz ve senin de görüşlerini duymaktan memnun olurum."