𝐊𝐔𝐂𝐔𝐊 𝐁𝐄𝐘𝐀𝐙 𝐘𝐀𝐋𝐀𝐍𝐋𝐀𝐑 「Jᴀᴍᴇꜱ ᴘᴏᴛᴛᴇʀ 」

Special Page #1

FİNAL BÖLÜMÜ. OY VE YORUMLAR ŞELALE OLSUN.

ARALIK 1981 / Uykusuz Gece

Tanıdık duvarların arasındaydı yine James. Bir buçuk yılını geçirdiği duvarlar. Oğlunun doğduğu, güzel karısının hamileliğini yaşadığı ve... Lily'nin her bir parçasıyla yaşadığı duvarlardı.

Karanlık koridorda durmuş, etrafına bakınırken elindeki asasını fark etti. Onu sıkı sıkı tutarak koridorda ilerlemeye başlamıştı ki bir odadan yükselen göz alıcı parlak yeşil ışığı gördü. Kalbi hızlanmıştı korkuyla. 

Işık söndü. James içinde kendisini yiyip bitiren endişeyle ışığın geldiği odaya ilerlerken bir kez daha yeşil bir ışık çaktı. 

James koşarak odaya daldığında içerideki manzara kanını dondurmuştu. Lily yerdeydi, ölüydü. Harry yatağındaydı ancak oturmuyordu, yığılmıştı. 

Çünkü o da ölüydü.

"Hayır..." dedi fısıltıyla.

Harry ölüydü. Küçük bebekleri ölmüştü. James  dolu gözlerle beşiğe bakarken "Onları sen koruyamadın." diye bir ses duydu. 

Tiz, buz gibi bir erkek sesi.

Bakmasa bile onun kim olduğunu biliyordu ama yine de başını kaldırıp baktı. Siyah kukuletası, başına örttüğü başlığı ve kırmızı gözleriyle Lord Voldemort, James'e bakıyordu. "Senin suçun, biliyorsun değil mi?" 

"Böyle olsun istemedim." dedi James, omuzları çökmüştü.

"Senin hatan. Oğlunun ölümü senin hatan." 

James bu düşüncenin korkunçluğuyla titredi. Asasını kaldırıp Voldemort'a Öldüren Lanet attı hınçla ancak asasından hiçbir şey çıkmadı. Voldemort öylece duruyordu, asasını doğrultmamıştı bile. 

Bir kez daha lanet attı James ama hiçbir şey olmadı.

Bir kez daha denedi ve bir kez daha. Hiçbir şey çıkmadı asasından. 

Voldemort alayla güldü. "Karşımda bir hiçsin James Potter. Bana karşı daima kaybedeceksin."

James gözlerini hızla açtığında kendini tekrar orada bulacağını sandı ama yanılmıştı. Yatak odasında, yatağındaydı. Yanındaki Valeria elini yastığın altına sokmuş, yüzü James'e dönük uyuyordu. 

Karısına baktı birkaç saniye. İki aydır uyku uyumak konusunda korkunç bir durumdaydı sevgili eşi, tıpkı kendisi gibi. Ve şu anda bebek gibi uyuyordu. James hafifçe gülümsedi, uyuduğunu gördüğüne sevinmişti.

Sessizce ayağa kalkıp gözlüğünü gözüne taktıktan sonra ses çıkarmamaya devam ederek odadan çıktı. Hemen yanlarındaki kapıyı açtığında loş ışıkla aydınlatılmış Harry'nin odasındaydı.

Küçük oğlu yatağında yatmış, göğsü düzenli bir şekilde inip kalkarken uyuyordu. Küçük ellerini yumruk yapmış, başının iki yanına kaldırmış bir şekilde tutuyordu. 

James gülümseyerek yatağa doğru yaklaştı ve oğlunun başına dikilip onun huzurlu uykusunu izledi. Rüyası aklına geldiğinde yüzündeki gülümseme soldu. Oğlunun yanağına hafifçe dokunup onun yumuşak cildini okşarken Harry başını yan çevirip babasının dokunuşundan kurtuldu.

Onu koruyamamaktan çok korkuyordu. Canının yanmasından, zarar görmesinden korkuyordu. Voldemort gitmişti, her şey bitmiş gibi gözüküyordu ancak Dumbledore onun geri döneceğinden emindi.