𝐊𝐔𝐂𝐔𝐊 𝐁𝐄𝐘𝐀𝐙 𝐘𝐀𝐋𝐀𝐍𝐋𝐀𝐑 「Jᴀᴍᴇꜱ ᴘᴏᴛᴛᴇʀ 」

6 - ❝Her şeyin başlangıcı.❞

HAZİRAN 1976

Lily ve Snape ile yaşanan o rezil olaydan sonra birkaç şey değişmişti. En basitinden Lily ile aramda soğuk rüzgarlar esiyordu ve bu benim canımı fazlasıyla sıkıyordu. En yakın arkadaşlarımdan biriyle ilk kez bu kadar kötü oluyordum ama ikimiz de inatçı olduğumuz için geri adım atmıyorduk.

Snape, Gryffindor kulesinin kapısına gelerek Lily'ye kendisini affetmesi için yalvarmıştı ki Lily geri adım atmamış, Snape ile arasındaki tüm arkadaşlığı bitirmişti. Bunun nihayetinde olacağını biliyordum. İkisi birbirinden oldukça farklıydı ve bu farklılık gün geçtikçe belirginleşmişti.

Bir gözüm daima James'in üzerindeydi. Onun iyi olduğundan tamamen emin olmak isteyen yanımı baskılayamıyordum. Ne zaman Sirius annesiyle kavga etse böyle davranırdım yine. Odasına olur olmadık sebeplerden ziyaretlerde bulunur, Sirius'un üzerine titrerdim.

Şimdi sıra kalbi kırık olmasına rağmen bunu itinayla gizleyen James'teydi. Dışarıdan bakıldığında hiçbir şey yok gibiydi. Arkadaşlarıyla gülüyor, yine tuhaf şakalar yapıyor, en sevdiği profesör olan McGonagall'a şaka yollu takılıyordu.

Fakat bazı anlar diğerleri komik bir şeye gülerken ela gözleri boşluğa takılıyordu, yüzü düşüyordu. Slytherinlerin ona bulaşmasına rağmen bir kere bile asasını çekmeyip arkasını dönüp gidiyordu. Çok belirgin olmayan bu anlarda anlıyordum James'in acı çektiğini.

Yardım istiyor gibi gözükmediği için ona yaklaşıp bu konuyu açamıyordum. Hoş, açsam bile aşk acısı temalı konuşmalarda ne kadar iyi olduğum tartışıldığından pek yararım olacağını sanmıyordum. 

"Val!" Arkamdan dalga dalga yayılan sesi duyduğumda omzumun gerisine baktım ve Regulus'u görünce yüzümde küçük bir gülümseme belirdi.

"Küçük Black." dedim o yanıma gelirken. Gri gözleri beni görünce neşeyle parlamıştı. "Nasılsın?"

Regulus tatlı tatlı gülümsedi. Küçük bir kardeş gibi görüyordum onu. Olmayan aile yaşantımı Blacklerle dolduruyordum. En azından Black kardeşlerle... Walburga ve Orion bana pek yaklaşmasalar bile bayıldığım insanlar değillerdi.

"İyiyim, sen nasılsın?"

Dudak büktüm. "Sınavlar bitti ya sonunda, kendimi rahatlamış hissediyorum."

"SBD'ler gerçekten çok mu zor?" diye sordu Regulus. Seneye girmesi gereken sınavları yeni hatırlamış gibiydi ve bu yüz ifadesine kıkırdamamı tutamadım.

"Senin gibi çalışkan bir çocuğun yapamayacağı bir şey değil." Saçlarını karıştırdığımda bana kötü kötü baktı. "Karizmamı yerle bir ediyorsun Val." diye söylendiğinde sırıttım. Onunla uğraşmak hoşuma gidiyordu.

"Ya..." Regulus alttan alta bana baktığında bir şey isteyeceğini fark edip kaşlarımı kaldırdım merakla. "Sirius'u gördün mü? Bir şey vermem gerekiyor ama verecek cesaretim yok."

Aklı hızlı çalışan bir insandım, Regulus'un neyden bahsettiğini çok hızlı fark etmiştim. İç çekerek "Bana ver, ben iletirim." dedim. "Dua edelim de annen Sirius'u sinir edecek çok bir şey söylememiş olsun."

"Annemin ağzından çıkan her kelime Sirius'un sinirini bozuyor." diye homurdandı Regulus ve cüppesinin cebindeki zarfı bana uzattı. Zarfa şöyle bir bakıp cebime koyduktan sonra Regulus'a dönüp "Gitmem gerek, sonra görüşürüz." dedim.

Regulus arkamdan el sallarken ben de diğer dersime yetişmek için koşturuyordum. Adımlarım hızla Tılsım dersliğine giderken yolda karşılaştığım Sirius ve Remus ile şaşırdım. "Burada ne işiniz var sizin?"