Yüreğinde ki ateşe düşüp kavruldum. Küllerimden yeniden doğmayı bekliyorum...
💫eftelya-fettah
"İhanet affedilmez!" demişti bunu bilerek ona ihanet ettim! Ona ihanet ederken, kendi ölüm fermanımı da imzalamıştım. Beni affet diyemeyecek kad...
🖤Sonra beyaza kan bulandı ve toprağa gözyaşı aktı...🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutluluk hayalleri kurarken bu hayalleri kabusa çeviren insanlardan hep nefret etmişimdir. Kitaplarda da mutsuz son yazan yazarlara da epey saydırıyorum aslında. Adeta mutluluğu haram kılıyorlar. Var bir sorun ama nerde veya kimde anlamıyorum!
'Maksimos yemekten sonra biraz konuşalım mı?'
Bay George'nin sözüyle şaşkın bakışlarımı önümde ki tabaktan kaldırıp hemen masanın başında oturan Adama çevirdim. Gece Maksimos ve babası için hazırladığım masaya ikiliyi oturtmayı başarmıştım ve şimdi de babasının ilk adımı attığını görüyordum. Maksimos'tan ses çıkmazken beklentiyle bakışlarımı bu sefer masanın diğer ucuna çevirdim. Bakışlarımız kesiştiğinde adeta ters birşey dememesi için ona yalvararak bakıyordum.
Yüzümdeki ifadeyi okumuş gibi içine derin bir nefes çekip yavaşça başını aşağı yukarı salladı. Dudaklarım kıvrılırken sanki hiç birşey olmamış gibi önümde ki yemeğe döndüm. İlk adımlar atılmıştı ve bu büyük bir gelişmeydi. Aceleyle yemeğimi yiyip masadan kalkarken ikilinin bakışları üstüme döndü. Zoraki şekilde tebessüm edip elimle içeriyi işaret ederek konuşmaya başladım.
'Şey...ben gidip ilaçlarımı içip uzanıcam bugün baya uzun bir gündü dinlensem iyi olur. Size afiyet olsun.'
Aceleci bir şekilde bahçeden ayrılıp içeri geçerken ne konuşacaklarını şimdiden merak etmiştim. Bu merakla nasıl onların yanından ayrılmayı başarmıştım acaba? Odanın içinde meraklı bir şekilde volta atarken. Maksimos ve bay George çalışma odasına geçmişti. Artık Maksimos'un da yüzünün gülmesini istiyordum. Üstümü değiştirip, pijama giyip yatağa otururken, elim direk karnıma gitti,
'Sen bize uğur getirdin bebeğim, seninle birlikte çok mutlu olacağız.'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
...YAZARDAN...
Maksimos ve babası çalışma odasında bulunan toplantı masasında karşılıklı oturmuş birbirlerine kaçamak bakışlar atıyorlardı. İkiside gergin ve olabildiğince tedirgindi. Maksimos'un annesinin ölümüyle ikilinin arasına görünmez ve oldukça kalın duvarlar örülmüştü. Yaşlı adam sevdiği kadını kaybettiğinde o an öfkesini çıkarabileceği tek kişi oğlu olmuştu. Yıllarca Maksimosla aralarında baba oğuldan çok patron çalışan ilişkisi oluşmuştu. Onu kendinden uzaklaştırıp Amerika'da ki şirketlerin başına gönderdiğinde her şeyin çözüleceğini sanması tamamen koca bir saçmalık olmuştu. Sevdiği kadından geriye kalan tek varlığa sahip çıkıp yanında tutmak varken o aksini yapmıştı hep.
