Yüreğinde ki ateşe düşüp kavruldum. Küllerimden yeniden doğmayı bekliyorum...
💫eftelya-fettah
"İhanet affedilmez!" demişti bunu bilerek ona ihanet ettim! Ona ihanet ederken, kendi ölüm fermanımı da imzalamıştım. Beni affet diyemeyecek kad...
➡️ Sevmek ayıp şey değil, ayıp olan o sevgiyi baş üstünde taşımak yerine, yerlerde süründürmektir...
Geçenlere televizyonda bir adam yolda geçen insanlara gelecek hakkında hayallerini soruyordu ve insanlar uzun bir liste saymaya başlamıştı. O an düşündüm de benim bu yaşa kadar gelecek hakkında hiçbir hayalim olmamıştı. Bu gerçek ilk başta ne denli boş yaşadığımı bana hissettirdi, ardından elimi karnımın üstüne koydum ve dudaklarım hafifçe kıvrıldı. Evet bu zamana kadar hiçbir hayalim olmamıştı ama şimdi tam şu anda tek ve kocaman bir hayalim vardı. Sevdiğim adam ve bebeğimle mutlu ve huzurlu bir yuva kurmaktı. Bu hayalim için çabalamaktan asla geri kalmayacaktım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Maksimos'un elini sıkıca kavrarken, başımı omzuna bastırdım. Kendi geleceğimiz için artık tam olarak adım atmaya başlamıştık.
'Bu yolculuk ne zaman bitecek yoruldum.'
Sitem dolu sesimle Maksimos'un bedeni gerilirken başımı omuzundan kaldırıp yüzüne doğru çevirdim. Göz göze geldiğimizde, dudaklarımı hafifçe büktüm.
' Uçak yolculuğu yeterince sıkıcıydı şimdide arabadayız, midem bulanıyor.'
Maksimos bakışlarını kısa süreli camdan dışarı çevirdi sonra tekrar bana baktı.
'yarım saatlik yolumuz var biraz daha sabret. Eve vardığımızda güzelce dinlenirsiniz.'
Maksimos'un artık her sözünü çoğul kullanması bebeğimizin varlığını her daim aklında olduğunu bana ispatlıyordu. Gözünü kırpmadan bir insanın kafasına sıkan bu adamın bu denli düşünceli hareketleri beni şaşırtırken, ona olan aşkımı körüklüyordu. Hafifçe başımı sallayıp, tekrar omuzuna yaslandım. Dediği gibi yarım saat sonra kocaman bir evin bahçesinden içeri arabamız girdiğinde gördüğüm tonlarca korumanın varlığı yutkunmama sebep oldu. "Bide bizim evde çok koruma olduğunu düşünüyorduk, baksana resmen askeri üstün ortasına düşmüş gibiyiz."
İç sesin sözleriyle biraz daha gerildim. Kalabalık ortamları oldum olası sevmiyordum helede bütün bu kalabalığın her an saldırıya hazır olduğunu bilmek tüylerimi diken diken ediyordu. Kolumu saran elle, korku dolu bakışlarım hemen yanımda duran bedene çevrildi. Endişemi anlamış gibi beni kolumdan çekip bedenine yasladı. Elini belime sarıp yüzünü saçlarımın arasına gömüp derin bir nefes çekti içine.
'Merak etme gergin olman için bir sebep yok, ben yanındayım.'
İçime derin bir nefes çekip bedenimi dikleştirdim.
' Umarım kimse bomba falan patlatmaz!...'
Korumaları işaret ederek konuşmaya devam ettim,
'Şu korumalara baksana hepsinin yüzünde resmen zehir akıyor.'
