(Note: Unedited version. Errors ahead.
Light lang 'to, guys. Predictable ang plot at smooth storyline lang. Nakaka-miss kasi magsulat ng gaya ng kay Yasha at Armee. Hahaha!)
Two
NAKATINGIN LANG SI Julia sa exterior ng malaking bahay na nakatayo sa kaniyang harapan. The color of the huge house was orange, and the tall gates are brown. May tatlong palapag ang bahay at sa tingin niya ay may pool din iyon sa likuran.
"What do you think of your new home?" An old and raspy voice spoke from her side.
Tumingin siya sa katabing matanda saka ito nginitian. "It's nice."
"It's nicer if we'll see the interior. " Iginalaw nito ang hawak na mamahaling tungkod at saka naglakad. "Let's go inside, Julia."
Sighing, Julia silently followed the old man as they were guided with some security guards and maids who welcomed their arrival.
Ilang taon din ang nagdaan nang huli siyang makabalik sa Pilipinas. She was fifteen when her family last visited the country for a vacation. They stayed in Milan for many years because of their business. Hindi niya aakalaing makakabalik siyang muli sa Pilipinas at doon na mananatili dahil sa isang mabigat na rason.
Pagkapasok ni Julia sa loob ng bahay ay agad siyang namangha. The old man was right. It's far nicer and more comfortable inside the house. Halos kagaya lang din iyon ng kanilang bahay sa Milan.
The walls were painted with white. Paintings hanged all over the living room. May dalawang living room set sa gitna at gilid ng receiving area. Malawak ang interior ng bahay at high ceiling pa. And, oh! There's a chandelier above her.
"Maganda?" The old man looked at her reaction.
Tumango si Julia habang puno pa rin ng pagkamangha ang mukha. "I like it. Thank you, Anthony."
Anthony nodded his head before calling a maid to ask for some drinks. "Alam kong napagod ka mula sa byahe natin. You should take a rest."
Bahagya siyang umiling dito. "Aayusin ko pa 'yong mga gamit ko sa kwarto — saan nga pala 'yong kwarto ko?"
Anthony walked towards the long sofa and sat there. Nasa gitna ng mga hita niya ang tungkod. "Just beside the master's bedroom where I will be sleeping. Katukin mo lang ako kapag may kailangan ka."
She uttered her thanks before she up to the second floor to look for her room. Nang mahanap niya iyon ay agad siyang pumasok kasama ang isang katulong na may bitbit ng kaniyang maleta. Nagpasalamat siya rito at sinabihang kaya na niyang ayusin ang mga gamit nang mag-isa kaya iniwan na siya nito roon.
Julia released a heavy duty before dropping her body on the soft bed. The warmth of the room enveloped her senses that made her feel tired. Gusto na sana niyang matulog pero may mga gamit pa siyang kailangang ayusin.
Pinilit niya ang sariling bumangon at umupo sa sahig para buksan ang kaniyang maleta. Julia was silently getting all her stuffs from the luggage when her phone rang. Nang makitang ang kaibigan niyang si Aurora ang tumatawag ay mabilis niya iyong sinagot.
"Touch down!" she said as she answer the call.
"Good. I'll visit you there next month if my director allow me to."
"Huwag ka ng magpagod. Ang dami mo na kayang efforts para sa akin."
She heard Aurora scoffed. "Yeah. And wala ka man lang gratitude to me. I saved your ass for marrying that old man kaya!"
Malungkot siyang ngumiti. "Wala namang nagbago. Kahit hindi kasal, nakatali pa rin ako sa kaniya."
"At least hindi kasal," mabilis na sagot ng kaibigan. "Kapag nahanap mo na si Juan, you can get out of —"
![](https://img.wattpad.com/cover/269616150-288-k85520.jpg)
BINABASA MO ANG
Her Forgotten Mistake (Mistake Series #6)
RomanceMistake Series #6 (Completed) "Nakalimutan man kita... pero alam mo 'tong puso ko? Nakilala ka na agad noong unang pa lang kitang makita." *** Julia Rivero was living her rich life to the fullest. She was adopted, but she never felt like one. Maswer...