Mila her zaman annesine babasını sorduğunda onun hakkında bir şeyler söylemesini istemişti. Ama öyle olmadı...Onu asla öğrenemedi.
Mila aşk çocuğu değildi, fakat annesinin bir tanecik meleği olduğunu biliyordu.
İşlerin sarpa sarmaya başladığı nokta...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Twelfth
"Neden Mila'dan uzak durmuyorsun Potter?"
"Bu seni hiç ilgilendirmez Malfoy!"
Draco bilmiş bir şekilde kollarını göğsüne bağlamış alaycı bir ifadeyle Harry'ye bakıyordu. Harry bunu aldırmayacak kadar umursamazdı. Sabah her şey normal başlamıştı. Sabah postaların gelmesiyle birlikte Harry kendisine de bir mektup geldiğine şaşırmıştı. Mektup Sirius'dan idi ve Mila'nın da bilmesi gereken bilgiler barındırıyordu. Aslında Mila'nın bundan haber vardı. En azından annesi ile Sirius'un arasında bir şeyler olduğu barizdi. Ama Harry bunu Mila ile konuşma bahanesi olarak kullanmayı planlamıştı ve başarılı olmuştu. Harry belki de ilk defa Slytherin masasına gitmiş Mila'ya konuşmaları gereken bir konu olduğunu söylemişti. Masada ki herkes fazlasıyla şaşkındı. Ama Mila güler yüzlü bir şekilde onu karşılamış ve masadan kalkıp büyük salondan ilk önce o çıkmıştı. Harry ise öfkeyle kendisine bakan Draco'nun bakışlarına maruz kalmıştı. Kıskançlık gizli bakışlara...
Konuşmaları ardından bunu büyük bir olgunlukla karşılamıştı. Mila aslında içten içe anne ve babasının bir arada olmasını istiyordu ama biliyordu ki onun kişisel hayatına karışamazdı. Harry Mila ile bir müddet daha sohbet etmiş, en azından soğuk terler dökmenin dışında başka bir durum yaşamamıştı.
Arkadaşının onu çağırmasıyla birlikte ayrılan genç kız, Harry'e tekrar görüşeceklerini söyleyip uzaklaştığında tüm gün yüzü güler haldeydi.
Fakat şimdi kaşlarını çatmış bir şekilde kendisine bakan Draco'ya öfkeyle bakıyordu.
"Mila gibi bir kızın seninle ilgileneceğini düşünmen zavallıca Potter!"
"Tekrar söylüyorum Malfoy! Bu seni ilgilendirmez."
"Onu prenses gibi görüyorsun. O fazlasıyla dost canlısı... Senin gibi bir zavallıya dönüp bakmaz."
Hermione elinde asasıyla çıkagelip aralarına girmişti. Harry bariz bir öfke patlaması yaşamadan araya girdiği için seviniyordu.
"Yeter Malfoy! Mila'yı iyi tanıyamıyorsun demek ki! O senin bildiğin gibi değil!"
"Sen bu işe karışma bulanık. Sadece arkadaşına küçük bir uyarı veriyorum. Gözlerini açmalı ve Mila'dan uzak durmalı."
Hermione asasını Draco'ya doğrultup üzerine yürüdüğünde Draco'nun kendini beğenmiş ifadesinin bir anda silinişine tanıklık etti. Hemen ardından da uzaklaşmasını izledi.
"Harry bunun doğru olmadığını biliyorsun. Söylediklerini unut."
"Ya haklıysa... Mila gerçekten çok iyi birisi. Ya ben yanlış anlıyor ve kendimi bu oyuna kaptırıyorsam, ona git gide bağlanıyorsam."
Hermione arkadaşının omuzlarından tutup kendisine bakmasını sağladı.
"Bak Harry, sen duygularından emin isen asla başka bir şey düşünme."
İki arkadaş bahçeden, okula girdiğinde koridorları yavaş yavaş geçiyor ve kendi aralarında konuşuyorlardı. Mila koşarak koridorları geçiyordu. Babası ile iksir yapmaya başlayacaklardı ve bunun için fazlasıyla sabırsızdı.
Elindeki iksir kitaplarıyla koşmaya devam ederken, çarptığı kişiyle birlikte hafifçe sendelendi ve arka üstü yere düştü.
"Özür dilerim!"
Hafif mırıldanışla ayağa kalkan Mila, çarptığı kişiye baktı. Draco çarpışmanın şokuyla kıza bakarken Mila tekrar özür diledi.
"Seni görmedim Draco. Acil işim vardı ve acele ediyordum."
"Sorun değil. Mila bu hafta sonu Hogsmeade gezisine beraber gitmeye ne dersin?"
"Hafta sonu..."
Mila bu hafta sonu yapacaklarını düşündü ama planlamasında bir şey olduğundan pek emin değildi. Üstelik sabahta Pansy bunu teklif etmişti.
"Gelebilirim Pansy ve Blaise de gelmem için ısrar etmişti."
"O zaman hafta sonu görüşürüz."
Olumlu bir şekilde başını sallayıp koşmaya başlayan Mila ile birlikte Hermione ve Harry de konuşmaları duymuştu.
"Onu davet etti ve kabul etti."
"Harry bazen saçmalıyorsun. Tek değil tüm arkadaşlarıyla olacak. Neden bu kadar büyütüyorsun?"
"Büyütmüyorum sadece... Sadece başkasının onu sevme düşüncesi beni öldürüyor."
"O zaman neden duygularını ona söylemiyorsun? Eminim ki rahatlayacaksın!"
"Ya benden nefret ederse, ya arkadaşlığımız bozulursa..."
"Böyle söyleyerek yalnızca olacakları ertelersin. Sadece duygularını söyle Harry, çok geç olmadan."
