BİR DAMLA GÖZYAŞI

Şekil Vereceksin.

Eve geldiğimizde aynı anları kafamda tekrar tekrar canlandırıyordum.Tam kendi kendime gülmeye başlamıştım ki Yarenur geldi.

-Başla bakalım anlatmaya dedi

-Ya önemli bir şey yok gördüklerin işte

Hiraa! eğer anlatmazsam gider Topraktan herşeyi dinlerdi ve tekrar rezil olmak gibi bir niyetim yoktu. Bir dakika ben az once Toprak mı demiştim ah iyice hafızama işlenmişti. Herşeyi teker teker tüm detaylarıyla anlattım.Bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu.

-Kızım sana inanmıyorum bun kadar şeyi bana şimdi mi anlatıyorsun ya

-Yare aptal olma kızım bana ilanı aşk etmedi ya sadece arkadaş olmak istedik medeni insanlar gibi canım arkadaş.

-Kim bilir belki bu arkadaşlık aşka dönüşür.

-Saçmalama benim gibi bir kül kesici yalnızca bir süreliğine prenses olur ardından eski hayatına dönüş yapar.

-Çok sıkıcısın.

-Gerçekler canım.

yarenurun sorgusu bittiğinde akşam dışarı çıkmak için biraz dinlenmemiz gerekiyordun oradan da eve gidecektim annem artık iyice merak etmeye başlamıştı.Kendimi yatağa attım ve son yaşadıklarımı canlandırdım.Normalde şu an depresif bir halde kendimi çikolatalara adamış akmaktan domates gibi olmuş bir burunla olmam gerekirdi.Ama hayat zaten yeterince kısaydı bizi üzenleri kıranları düşünerek yaşamanın ne anlamı olur zaten aşk acısı insanı büyütür.. Bunları düşünüp durdum tabi bir de onu. Nasıl dengemi bu kadar sarstı inanılır gibi değil.İnsana yaşamak için harika bir neden sunan gözleri var.Ama hayır aptal olma Hira o sadece bir tesadüf bir damla gözyaşı sayesinde ortaya çıkmış bir hayal ürünü diye kemdimle konuşurken Yarenur geldi ve ;

-Hadi kalk üstteki yeni arkadaşlarımızı da çağır.

-Üstte ki ? yeni ?arkadaş?

- evet Hira hadi

-Canım sen içmeden mi sarhoş oldun yada kafana büyük bir darbe aldın

-Bırak boş konuşmayı git davet et benim oraya çıkmamı istemezsin diye düşünüyorum.

Ah,evet eğer oraya çıkarsa Toprağa tam bir alıcı gözüyle bakacaktı ve beni rezil edecekti .

-Off nasıl yapayım derken beni zorla evden çıkardı 2 dakikan var küçük hanım dedi.

Ne kadar zor olabilirdi ki çıktım yukarı ve kapıyı çalmadan heyecanım geçsin diye hareket etmeye başladım ve kapıda biri varmış gibi kendimi konuşmaya hazırlıyordum ki birden kapı açılmış kendimi topralayayım derken iyice rezil olmuştum.              

-Şey,iyi akşamlar

Şaşırıp kalmıştı.Haklıydı da benim ne işim vardı burada

-İyi akşamlar                                                              

Ben konuşmak için gözlerinden yardım dileniyordum.             O ise yüzüme değil de ayaklarıma bakmış sessiz sessiz gülüyordu.Gözlerini ayaklarıma yönelttiğimde yüzümü ateş sardı resmen. Evde sürdüğüm ojeler kurusun diye ayaklarımda pamuklar ve ev terliği vardı.Gözlerim dolmuştu tam koşarak alt katta incektimdi kolumu sıkıca tuttu yüzünü yüzüme yaklaştırdı nefeslerimiz birbirine karışmış gibiydi.

-Hira,toprak ıslanırsa ne olur?

Boş bir bakış attım.

-Bak hira toprak ıslandıkça değişir. Çamur haline gelmeye başlar ve ona istediğin şekli verirsin.Benim elime de senin göz yaşın düştü. Bende ıslandım.Şekil verecek olan sensin..

-Ben sadece akşam 7 de dışarı çıkacağız istersen gelebilirsiniz demek için gelmiştim

Aklım beni terk etmişti.Ne dediğimi bilmiyordum sesimin titremesine engel olamıyordum cümleler hece hece çıktı dudaklarımdan.

O evine girdikten sonra merdivende oturdum ve kendime gelmeyi bekledim.Ne demek istemişti?Adım onun dudaklarına ne kadar çok yakışmıştı.Ve en önemlisi ben ona nasıl şekil verecektim daha kendi şeklimden habersizken.