BİR DAMLA GÖZYAŞI

YALAN

Yaptığım tüm aptallıklar buraya kadardı.Kendimi yeterince küçük duruma düşürdüm zaten.Hem de daha yeni yeni tanıdığım biri uğruna.Son bir haftadır okula gidip eve geliyorum.Başka yaptığım hiç bir aktivite yoktu.Saçmalamaktan vazgeçip eski düzenime geri dönmek için çabalıyordum.Eski hayatımda bulunan bazı insanlar hiç yardımcı olmasa da.Evet sabah okula gittiğimde Ege karşıma çıkıp günaydın dedi sonuna kadar küstah bir tavırla. Cevap vermedim tabi ki.Son hafta Egeyi hep o Araz denilen gereksiz insanla gördüm.Aman! hiç bir şey umrumda değildi.İçimde ki garip bir his bir şeyler yap derken başka bir ses de saçmalama artık yeter diye bağırıyordu.Toprak ilaç gibiydi antidepresan gibi bir şey.Ama artık kârdan çok zarar vermeye başlamıştı.Zaten daha karşılaşmayacaktık bence.

Okulda son dersteydik sınıftan bazı kızlar bana bakıp aralarında bir şey konuşuyorlardı.Boş konuştuklarına inandığım için aldırmadım.Yarenur benim kadar sabırlı değildi.
-Ne konuşuyorsunuz boş boş gelin de yüzümüze söyleyin yeter ama.
-Sana ne be arkadaşın utancından mı dönüp bir şey diyemiyor?
-Hira mı bu kız ne yaptı size ya dün bir derdiniz yoktu canınız sıkıldı herhalde.
-O geçen gün gelen Toprak mıdır nedir Hiranın onun için Egeyi bırakıp o gece Toprakla yatması ilgimizi çekti.Sürtük arkadaşına bak bizle uğraşacağına.
Duyduklarımı anlamam bir kaç saniyemi almıştı.Böyle,böyle bir şey nasıl olur kim inanır buna ?
Arkamı döndüğümde tüm gözler üzerimdeydi.
-Siz,nasıl böyle saçmalarsınız.Nerenizden uyduruyorsunuz bunu?
-Bilemiyoruz Hira olanların hepsi bunu gösteriyor değil mi?Arkadaşlar sınıfımızda böyle rezil bir kız istemeyiz değil mi?
Cevap verecek halim bile yoktu. Elim Ayağım titriyordu.Sınıfta ki herkes bana bakıp dalga geçiyordu.Neyse ki Yarenur beni aldı ve sınıftan çıkardı.Çıkarken de sınıfa ses telleri koparcasına bağırmayı ihmal etmedi.Gözlerim yanıyordu.Kendimi savunmam gereken yerlerde böyle olmasından nefret ediyordum.Yarenur hiç konuşmuyordu.Ama benim kadar sinirli olduğu belliydi.Bir taksi çağırdı evinin adresini verdi.Ben tepkisiz etrafa bakıyordum.Ağzımı açacak cesaretim gücüm yoktu ki.Kim böyle bir şeye cesaret edebilmişti?
Eve geldiğimizde Yarenura hiç bir şey demeden çantamı yere bırakıp yatağa girdim gözlerim kafam kadar olduğunda ağlamayı kestim. Yarenin yanına gittiğimde telefonda birileriyle konuşuyordu.Bu iftirayı kimin çıkardığını bulmaya çalışıyordu.Beni görünce tamam haberleşiriz deyip telefonu kapattı.Yanıma gelip oturdu ve bana sıkıca sarıldı.
-Bunu saçma şeyi ortadan kaldıracağız inanıyorsun değil mi?
-İnanmak istiyorum Yare.
-Benim de aklım almıyor,kim böyle bir şey söylesin ki?
Tam bu sırada üst kattan bir ses geldi.Ve benimde kafamda şimşek çaktı o an.Toprak. Tabi ya ona hiç bir şeyim demem onu sinirlendirdi ve bu şekilde bir yalan attı ortaya.
-Bilmiyorum Yare ben acıktım ve çok halsizim bir şeyler yesek?
-Tamam bebeğim ama önce anneni arasan iyi olur bir kaç kere seni aradı.
-Ah!unutmuşum açsaydın keşke merak etmiştir.
-Açtım zaten okuldan geldiğimizi yorgunluktan uyuyakaldığımı söyledim.
-Oh iyi.
-Neyse Hira ben ekmek alıp geliyim sen elini yüzünü yıka.
-Dur dur ben gidip alıyım biraz hava alırım iyi olur.
-Tamam canım sen bilirsin.
Evden çıktım ama ekmek almaya değil.Toprak beye hesap sormaya gidiyordum.Bunu hak etmiyordum kesinlikle.Ama şimdilik Yarenurun bundan haberi olmazsa iyi olacaktı.
O sinirle kapıya vurmaya başladım.
Bir kaç saniye sonra kapı açıldığında Toprak kızarmış gözlerle bana bakıyordu.Bağırmaya başladım.
-Sen böyle bir şey nasıl yaparsın?Beni daha tanımadan hakkımda böyle yalanlar nasıl söylersin?Ben nasıl bir duruma düştüm sen biliyor musun?Ya sen kimsin ki ben seninle yatayım?
Toprak boş gözlerle baktı yüzüme.
-Ne diyorsun sen Hira?
-Okula gelip herkese seninle yattığımı o yüzden böyle şeylerin yaşandığını söylemişsin.
-Sen de buna inandın mı yani?Ben neden böyle bir şey yapayım?
-Hiç bir şeyim olmak seni çok etkilemiş olmalı.Ama biliyor musun hiç bir şey bile değilsin benim dünyamda yoksun bir şey ifade etmiyorsun.
Bunları dedikten sonra hızla merdivenlerden iniyordum ki arkamdan seslendi.
-Hira
Dönüp baktım sadece.
-Bir daha bir şeyi tam olarak öğrenmeden insanları yargılama.Sen kaybedersin.