BİR DAMLA GÖZYAŞI

GERÇEKLER

Herhalde daha büyük bir karmaşa yaşayamazdım.Tüm her şey benim bi kere daha şaşırıp,sevinmekle üzülmek arasında ki o çizgide kalmama sebep oluyordu.Her ne kadar istemesemde kalkıp okula gitmek için hazırlanmaya başladım.Annemi sinirlendirmemek için bir şeyler yemeye çalıştım ama boşuna! Zayıflamak için iyi bir yöntemdi aşık olmak.Bu halde bile böyle şeyler düşündüğüm için yüzüme hafif bir gülümseme yayıldı.Anneme uykulu olduğum için bir şey yiyemediğimi söyleyip çıktım evden.Yağmur yağmaya başlamıştı.Okula doğru ilerlerken aklıma binlerce şey geliyordu ama hepsi karışıklıktan başka bir şey değildi.Yerine oturmamış olan taşlar vardı.Yarenurun bugün işleri vardı okula gelemeyecekti.Bende tüm günü sınıfta geçirmeyi düşünüyordum.Bir ara çok sıkıldım ve kütüphaneye çıkmaya karar verdim.Sınıftakiler hala bana mesafeli olsa da susmuşlardı en azından.Kütüphanede kimse yoktu kitapları incelerken arka taraftan tanıdık bir ses duydum.Sese doğru bir kaç adım attığımda Ege ve arazın kavga ettiğini gördüm.Tabi ki engel olmayacaktım.Ama duyduklarım! Araz Egeye sinirli sinirli beni artık bu işe karıştırma diyordu.
-Ege artık ben yokum, sende kızı bırak artık!
-Bana bak Araz bu iş bitene kadar bana yardım edeceksin.
-Suçsuz bir kıza böyle büyük iftiralar atıp canını yakmamız çok saçma.
-Kes sesini! O masum değil benden ayrılır ayrılmaz başkasına gidemez.
-Ne bekliyordun ki zaten sen ayrıldın ayrılmasan bile onunlayken başkalarıyla birlikte olduğunu öğrenecekti .
-Ben ne dersem o olacak.
-Tek başına ne yaparsan yap beni karıştırma.
Arazın bana doğru geldiğini görünce geri gittim. Ege sinirle kitaplıklara vuruyordu.Araz beni fark etti.
-Özür dilerim Hira,çok özür dilerim.
Elim ayağım birbirine girmişti. Ne yapacağımı hiç bilmiyordum.Koşabilirdim belki gidip rüyamda olanları aynen yaşayabilirdim bir umut vardı evet.Koşacakken ayağımı kitaplığa çarpım. Ege de beni gördü. Vakit kaybetmemek için koşmaya başladım. Egenin arkamdan geliyor olmasına aldırmadım.Şansıma hemen bir taksi gelmişti,buradan bir an önce gitmem gerekiyordu.Okuldan uzaklaşırken aklıma hep Toprak geliyordu. Taksiden indiğimde hemen apartmana doğru koşuyordum ki güçlü bir el bileğimi kavradı.
-Hiç bir yere gidemezsin.
Dönüp ne oluyor ya dememe fırsat vermeden dudaklarını kendi dudaklarımda hissettim.Bu,bu çok kötü bir histi.
En kötüsü ise ondan kurtulup kafamı yukarı kaldığımda bana sinirli sinirli bakan Toprağın gözleriydi.