BİR DAMLA GÖZYAŞI

Sona Doğru

Kendime bir söz vermiştim bir kere. O şaşkınlıkla kendimi eve attım. Yarenura da bize gelmesi için mesaj atmıştım. Benden önce bize gelmiş,annemle konuşuyorlardı. Eve girdiğimde yare bana sarılacakken onu ittim.
-Hira, ne oldu canım?
-Siz her şeyi biliyorsunuz ve benden sakladınız.Göz göre göre onun gitmesine izin verdiniz. Benim engel olmama müsade etmediniz. Ne istediniz benden ne?
-Kızım,bi sakin olur musun? Ne diyorsun anlamıyoruz.
-Toprak diyorum. Neyi var onun? Hastaymış ne hastası? Benim neden haberim yok? Biri anlatsın hemen.
Annem yarenura onaylar anlamında kafa salladıktan sonra ellerimi tuttu ve konuşmaya başladı.
-Kızım siz hastaneden çıkınca doktor beni yanına çağırdı. Ve seni korumamız gerektiğini AIDS virüsünün Toprağı bu genç yaşta esir aldığını söyledi.
Duyduklarım boğazımın düğümlenmesine sebep olmuştu. Annemin de gözlerinden yaşlar akıyordu.
-Kızım, güzelim benim Toprak ne yaptıysa sen iyi ol diye yaptı.Bizi dinlemeden de gitti.
-Nereye?
-Bilmiyoruz, hastalık sana bulaşabilirdi.
-Ama neden anne neden? Dikkatli olurduk korurdum kendimi neden gitti ?
-Kızım,aşkınız sizi evliliğe daha ilerisine getirdiğinde bir şekilde sana da geçecekti hastalık.Toprak ilerisini de düşündü bu yüzden gitti.
-Yare, ben ne yapacağım? Tanışmadan, konuşmadan kaybettim onu.Ben kabullenemiyorum bu haksızlık. Onu bulmak istiyorum.
-Kızım kalbullen gitti artık.Nasıl bulacaksın hem kendine de zarar olur bu.
- Ne olursa olsun, zararı umrumda bile değil saçma bur nedenden bir insanı yalnız bırakacak değilim. Hele ki kalbimi esir almış bir insanı asla. -Ne yapacaksın peki?
-Onu bulacağım. Nerede nasıl olursa olsun bulacağım. Bu defa yok sayamam onu. Kalbime kalbimde ki aşka yakışmaz başka türlüsü.
1 Hafta Sonra..
Bir haftalık uğraşlarım sonuncu Toprağın yerini öğrenebilmiştim. Merkeze biraz uzaklıkta olan yazlık gibi bir evde kalıyordu. Her sabah düzenli olarak hastaneye iniyordu. Ben ise onu uzaktan izliyordum. Belki de ona nefesi kadar yakındım ama aşktan duvarlar oluşturacak kadar da uzaktım ona. Elbette sonu güzel bitecekti öyle olmalıydı.
Bu geçen zamanda bende bir gece rahatsızlanmıştım ama doktora gitme gereği duymamıştım. Stresten olduğu aşikardı. Ama yarın önemliydi. Yarın çıkacaktım karşısına. Tek sorun benim vücudumda ki bu halsizlik de neydi?