BİR DAMLA GÖZYAŞI

TOPRAKTAN 3

Bölüm şarkısı: Teoman-Bir damla gözyaşı.

Beni ne kadar incitirse incitsin beni yok saysın yine de birşeyler beni ona getiriyordu.Hiranın etkisinden çıkamıyordum.Ve beni hiç bir şey yerine koysa da kendimi suçlu buldum.Beynim Hiranın hiç suçlu olabileceğine inanmıyordu. Yada kalbim inanmıyordu.Öyle değil midir zaten beyin hep gerçekleri yansıtsa da kalp istediğini arzuladığını haklı çıkarır.Delice Hirayı görmek istememin açıklaması belliydi aslında.Sabah kalktım biraz düşündükten sonra günlerdir hiç bir şey yemediğimi bir kez daha boşvererek hazırlandım.Gitmek ve gitmemek arasında kararsızdım.Ama evde durursam parmaklarımı yemeye başlayacaktm.Günlerdir elimde tırnak kalmamıştı da.Erkeklerde üzülürdü.Oysa her erkek gibi benim de dünyamda sürekli sevgilisiyle ayrılıp ağlayan kızlar vardı.Peki o Hira aklıma geldiğinde benim neden gözlerim yanıyordu? Böyle olmamalıydı.Neden böyle bilmiyordum.Aklımda ki herşeyi sonradan hesaplaşırız diyerek bir kenara kaldırdım.Elim kapının kolunda titriyordu adeta.Çıktım dışarı.Yüzüme vuran rüzgar beni daha da cesaretlendiriyordu. Hiranın okuluna vardığımda herkesin gözünün üzerimde olduğunu hissedebiliyordum.kendi kendilerine bir şeyler fısıldamaya başladılar.Bahçede oturmuş Hirayı bekliyordum ki.Sarışın ve özgüven patlaması yaşadığı belli olan bir kız yaklaştı yanıma.
-Hirayı mı bekliyorsun yoksa?
Bir an için iyi bir kızdır diye geçirdim içimden.
-Ee,evet nerede biliyor musun?
-Sen hangi cesaretle geldin buraya ?
-Anlayamadım
-Anlamazsın tabi sen en iyi o küçük sürtükle anlaşabilirsin.
-Ne diyorsun sen ya
-Yalan mı bütün okul biliyor neler yaşadığınızı Ege seni döverek az bile yaptı.
Son lafını da deyip çekip gitti.Hirayı bulmam lazımdı çok kötü olmuştur ama kim neden bunu ona yapsın ki?

Yok,yok yok bütün okulu ardadım ama Hira yoktu.Utanıp eve gitmiştir düşüncesiyle okuldan çıkıyordum ki geçen gün kavga esnasında adını duyduğum Araz arkamdan seslendi.
-Otellerde de bak belki başkasıyla bulursun biz alıştık.
Her şeye tamam ama bunu kabul edemezdim.Arkamı döndüm ve o Araz denilen p*çe sert bir yumruk attım.Bunu çoktan hak etmişti.Ve hiçbir şey söylemeden okuldan çıktım.En azından sinirimin küçük bir kısmı geçmişti.Eve gittiğimde sinirden duvarları indirecektim.Hira benim değildi belki de hiç bir zaman benim olmayacaktı.Ama başkası asla ona böyle diyemezdi.Benim deli gibi aşık olduğum kıza diyemezdi! Evet artık kabul etmiştim.Aşıktım işte ona.Neden saklayayım ki ses telleri bile huzurlu.Aşık olmamak gibi bir şansım yoktu.Ve en kısa zamanda bunu söyleyecektim. Belki de hayatım alt üst olacaktı ama tam bu sırada sevdiğim bir kitabın kapağında yazan sözler geldi aklıma.''Düzenin bozulur,hayatının altı üstüne gelir diye endişe etme.Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını?"
Ben tam evde kendi kendime şair edebiyatı yaparken kapı çaldı.Açtığımda ise dünyam döndü. Hira gelmişti.Ama bakışları her zamankinden farklıydı.Bu defa bana hesap sormaya gelmiş.Ve o tüm okulda ki iftiraları benim uydurduğumu düşünmüş. İşte bu olmamalıydı.Benim hakkımda ne derse desin bu onun aklının ucundan bile geçmemeliydi.Ve çekip gitti arkasından Hira diye seslendim bana omuzlarının üzerinden ağlamaktan şişmiş gözleriyle baktı bende ona;
-Bir daha bir şeyi tam olarak öğrenmeden insanları yargılama.Sen kaybedersin, dedim.
Ve ikimizde dönüp gittik.Haklıydım Hira çok büyük bir şey kaybetmişti.
Benim aşkımı kaybetmişti..