BİR DAMLA GÖZYAŞI

TOPRAKTAN 2

Neler olup bittiğini anlayamadan Hiranın çekimine kapılmıştım.Tanıdığım tüm insanlardan farklıydı.Tabi daha onu tanımıyordum ama inanıyordum Hira bana özel olmayı öğretecekti.Tanımak istiyordum onu ama buna hemen izin vermiyordu sanki bir şeyler onu çok etkilemişti.Hayal kırıklığı onu bu kadar incitmiş gibiydi.Ne yaşasa yaşasın ben onunla herşeyi baştan alırdım.Hazırdım buna sebebini bilmediğim bir şekilde. Farkında olmadan hayatımda hiç kullanmadığım cümleleri ona karşı kullanıyor ne yaptığıma bir anlam veremeden gecem gündüzüm Hira oluyordu.Beraber yerde oturduğumuz gün sanki hep birbirimizi tanıyormuş da herşeyi boşvermiş gibi bir halimiz vardı.Normalde her erkek gibi bana da ters gelirdi böyle şeyler fakat onun yanında akıl diye bir şey kalmıyordu çocuk oluyordum.Son günlerde gökyüzü daha mavi içtiğim su daha tatlı olmuştu.Dışarı da oynayan çocuklar daha samimi geliyorladı.Bu etkiye bir isim veremiyordum.Belki de bir isim verirsem büyünün bozulmasından korkuyordum.Ne zordu bir erkek için nazlı bir kıza açıklama yapmak.O gün neden onun evinin etrafında olduğumu açıklarken fark ettim bunu.Hiç böyle bir duruma düşmemiştim.Kendime bile anlatamadığım bir kızdı o. Yere düştüğünde utanıp gitmemişti gülmeye başlamıştı.Onun bu içten hali beni de güldürmüştü.Sıkılmazdım onun yanına inanıyorum.Peki ama o ? Onu nasıl inandıracaktım buna? Neden sürekli değişen bir ruh hali vardı bu deli kızın ? Aklımda ki soruları bir köşeye bırakıp ona mesaj attım.Uzun bir süre onu aradıktan sonra buldum.

Soyadının Güney olduğunu öğrendiğimde aklıma gelen tek şey şu olmuştu.

Acaba bir gün Hira Sarraf olur muydu ?