BİR DAMLA GÖZYAŞI

GERÇEK

Neden böyle bir şey dedi bilmiyordum.Zaten bilmek de istemiyordum. Saçma. Öyle benim arkamdan atıp tutarsa olacaklara katlanmak zorunda olacak.Açıkçası böyle fevri davranmayı sevmem ama fazlasıyla hak etmişti. Topraktan nefret ediyorum! Hiç umursamayarak indim yarenurun yanına canım arkadaşımın hiç birinden haberi yoktu.
-Ah Hira üzüldüm şimdi
-Ne oldu kız
-Un bitmiş ya
-Dur gider alırım iki dakika da buna mı üzüldün Yarem ya
-Kızım aşık mısın sen?Un derken hani ekmek ?
-Ne ekmeği?
-Yediğimiz varya hani
-Ee,ne olmuş yediğimiz una
-Hira mal mısın saf mısın araba mı çarptı sana iyi misin?
-Ne diyon kızım ya anlamadı benim beyin
-Beynin olduğundan emin değilim de neyse bebek şimdi konu şu sen az önce ekmek almaya çıktın
-Öyle mi
-Evet.
-Ay aman kilo almayalım diye almadım.
-Neredeydin?
-Bi hava aldım işte.
-İyisini değil mi?
-Olanlar aklıma gelmediği sürece iyim canım
-İnsanlar her zaman konuşacak bir şey bulur sen merak etme hepsi pişman olacak.
-Biliyorum.
İşte böyleydi bu gün.Asıl kavga gece başlayacaktı. Beynim bana meydan okuyacaktı.
Tahmin ettiğim gibi de oldu zaten.Saatlerce döndüm durdum.En son uykuya yenik düştüğümde bile korku filmi gibi her yerden sen kaybedersin sesleri geliyordu.Sahi ben neyi kaybederdim? Onu mu? Zaten kazanmak istemiyordum ki.
Uyuyamayacağımı anlayıp balkona çıktım.Aklıma günler haftalar öncesi geldi.Yüzümde oluşan aptal gülümsemeye engel olamadım.Daha o gelmeden gelen kokusu,insanı delirten vücudu,masum yüz hatları..
Ben başka dünyaya geçmişken o erkeksi sesle irkildim.Bu,bu Toprağın sesiydi sanırım bir arkadaşıyla telefonda konuşuyordu.Sesimi çıkarmadan duyabildiklerimi duymaya çalıştım.
-Evet,aynı anlattığım gibi.
-Şöyle oldu ben Hiranın okuluna gittim orada öğrendim bu iftiraları.Ben onun yanına konuşmaya gitmiştim.Sonra o Araz denilen gerizekalı Hiraya laf atınca kavga ettik.
-Ben inanmıyorum o yalanlara.En kısa sürede bu saçmalığı kimin çıkardığını bulup onu doğduğuna pişman edeceğim.
-Merak etme baba,ben bu hayattayken Hiraya kimse dokunamaz bile.
Buradan sonrasını duyamıyordum.Ben ne yapmıştım böyle? Ve o beni babasına anlatacak kadar önemserken onu yok saydım.Suçu ona attım.Tek suçlu Egeydi.Ve onun pis arkadaşı.Allahım ne yapacağım şimdi ben?Ben galiba ona,hayır asla.
Tam o sırada balkonun kapısı kapandı.Sessizce sayıklamaya başladım.O birden bu kadar merkezinde oldu benim hayatımın ben yaptığım aptallıklarla kaybediyorum onu.Ve artık inkar edemem.Ben toprağı seviyorum.Balkondan dışarı bağırdım.
Sana aşığım Toprak.Sana AŞIĞIM!.