Husband By LAW (Completed)

Chapter 42

Please Vote!

"Hija, male- late ka na. Hindi ka pa ba bababa?" Katok sa kanya ng Nana Maragarita niya pasado 6:30 ng umaga. Hindi naman siya agad sumagot at nag palipas pa ng ilang segundo.

"Kanina pa ako gising, Nana. Paki akyatan na lang ako ng gatas." Sagot naman niya dito.

"Sige, Hija." Sagot naman ng matanda. Ang totoo niya'n ay kanina pa siya gising. Or rather hindi nga siya maka tulog buhat ng dumating sila isang linggo na ang naka lipas. At heto isang iglap lang ay pasukan na pala.

Ginusto kasi niya talaga niyang maging busy ang sarili upang makalimutan ang nangyari sa LA hanggang sa hindi na nga siya maka tulog dahil sa dami ng kanyang ginagawa para sa opisina. Lalo na ngayon na mag o- open siya ng bagong Mall internationally.

And the most thing she is bothered ay ang hindi pag uwi ni Woodman buhat ng nakaraang linggo pa. Hindi niya alam kung bakit hindi ito umuwi. At kung itu- tuloy tuloy nito iyon ay mabuti iyon para sa kanila. Ano pa ba ang ikina di- dissapoint niya? Isn't it a good sign? Dahil hindi na niya ito makikita pa ng madalas at makakalayo na din siya dito.

Mabilis niyang inubos ang gatas at nag madali maligo. Maliksi siyang nag supilyo pagkatapos ay nag suklay ng buhok. Nag apply siya ng ka unting moisturizer sa mukha at nag lagay ng manipis na mascara sa mata. Hindi naman niya kinalimutan ang pagpapahid ng light pink na lipstick ngunit ka unti lang para naman hindi masyadong halata. Teka, bakit ba siya nagpapaganda?

Why does she feels somehow excited? Dahil ba makikita na niya ito ulit? Bumilis naman ang tibok ng kanyang puso sa kanyang na isip na iyon. And where the hell that came from? Napa iling naman siya ka aga aga kung ano anong mga kalokohan ang kanyang iniisip. Samantalang kaya nga niya ito pinaalis ay para makalayo dito.

"Seniorita, hindi pa ho ba kayo bababa? Male- late na kayo." Tanong naman ni Julius sa kanya ng may limang minuto na pala buhat sila ay dumating sa campus. Ganoon na pala katagal ang kanyang inubos sa kanyang pag iisip.

"H...ha? Ahm.. Huwag mo ako kalimutan sunduin mamaya." Bilin na lamang niya dito at bumaba na sa kotse. Mabilis naman siyang nag lakad pa pasok sa campus.

"Seniorita! Seniorita! Sandali!" Habol naman sa kanya ni Julius.

"Ano na naman?!" May kataasan ang boses na tanong niya dito at tumigil sa paglalakad.

"'Yung bag niyo na iwan niyo." Sabi naman nito at sabay abot ng kanyang na iwan na bag.

"Ooops. Thanks." She said in shyness at mabilis ng pumasok sa loob. Kung bakit kasi lumulutang ang kanyang isip kay aga aga. May be it is because of stress and lack of sleep.

"Kapag minamalas ka nga naman.." Hindi niya na pigilan isambit ng ma pansin ang pamilyar na kina iinisan niyang mukha.

Na lagi niyang pinanalangin na hindi na sana niya makita pa muli. Nasa labas ito ng class room at tila may hinihintay. Ang hindi niya maintindihan ay kung bakit ito naka ngisi. Well, healthy minded person will really not be able to understand why kaya dapat hindi na siya magtaka kung bakit ito ganito dahil hindi naman niya maiintindihan kahit ano pang isip niya.

"Good Morning, Isabelle. As usual as perfect as ever. The secretly standing CEO of Legaspi Malls." She heard him say sarcastically at pumalakpak pa para lalo itong maging ka inis inis. Walang iba kung hindi si Theodoro iyon. Sino pa nga ba? And she held her breath. Hindi niya ito dapat patulan dahil maaga pa para sa pakikipag away.

"How have you've been? Ang tagal nating hindi nag kita. Hindi mo ba ako na miss?" Tanong pa nito na tila close sila.

"Paki alam mo." Pa balang niyang sagot dito para tumahimik na ito. Wala siya sa mood makipag lokohan dito kaya minabuti na niyang lagpasan ito. Nang sa hindi naman na nakakapagtaka dito ay na pikon ito at pinatid siya nito.