Husband By LAW (Completed)

Chapter 46

Please VOTE

"Hmmmm... Oh, sweet child of mine." She crazily sang while walking down the stairs. Nag tinginan naman ang mga katulong sa kanya. As if they've saw a ghost. Hindi ma ipaliwanag ang mga itsura ng mga ito. Gusto niyang ma insulto ngunit na tawa na lamang siya dahil sa expression ng mga ito.

"Good Morning, Julius." Bati niya kay Julius na nagka kape sa dining table. Na ibuga naman nito ang kape dahil sa gulat sa kanya.

"Careful, you might burn your tongue." Na tatawa pa niyang sabi dito ngunit blangko lamang ang expression nito. Hindi yata ito makapaniwala na binati niya ito.

"Nana, good morning. Sinangag nga at tapa." Magiliw niyang lambing sa matanda at humalik pa sa pisngi nito. Bahagya itong na gulat ngunit ngumiti din noong huli.

"Right away Hija. Ma upo ka na diyan at maglu luto ako. Ang aga mo naman na gising." Sabi naman nito sa kanya.

"Nana.. Bakit ikaw hindi ka na gulat nang batiin kita? While everyone is so, crazy about it." Hindi niya mapigilan na tanong sa matanda habang naka upo sa hapag ka inan.

"Dahil alam ko na babalik ka din sa pagiging masiyahin mo. Kaya nga ganito na lang ako ka saya dahil nag balik na ang alaga ko." Masayang sabi ng matanda na ikina taba naman ng kanyang puso.

"Salamat Nana." She said sincerely at ngumiti naman ito sa kanya.

"Oh, kumain ka na at kanina pa naghi- hintay ang bisita mo sa labas." Sabi ng kanyang Nana at ipinag hain na siya nito. Mabilis siyang kumain nang magana nang ma realize ang sinasabi nito.

"Bisita?" Na guguluhan niyang tanong dahil ang aga pa para magkaroon siya ng bisita or even an appointment.

"Oo. Kanina pa nandito si Ryuuki at susunduin ka daw. Ayie." Tukso pa nang matanda sa kanya.

"Puweh!" Na ibuga naman niya ang kanyang kinakain dahil sa gulat.

"Ayos ka lang ba?" Tanong ng matanda at binigyan siya kaagad ng tubig.

"Nana naman. Bakit hindi mo agad sinabi. Hindi niya ako puwede makita nang gani---

"I've seen more than that. Kaya kahit hindi ka pa maligo." She heard him say at her back. Hindi naman na nag pa awat ang kanyang puso sa bilis ng tibok. Na pa lingon naman siya agad dito.

"Good morning, lovely.." Bati nito sa kanya at hinalikan pa siya sa noo.

"Are you crazy?!" Sita niya dito at pinalo ito. Ngunit tumawa lang naman ito.

"Ryuuki, ma upo ka at kumain." Yaya ng kanyang Nana dito. Hindi naman ito tumanggi at na upo agad sa kanyang tapat.

"What are you doing here? Ang aga aga pa. Is there some kind of emergency?" Sunod sunod niyang tanong dito. Medyo nag su- sungit siya upang hindi mahalata ang labis na saya niyang nararamdaman ngunit na hihirapan siya dahil ang hirap kontrolin ng nagwa wala niyang puso.

"Is it bad to visit my wi--- Sagot nito ngunit tinakpan niya ang bibig nito ng tapa dahil sa hindi magandang sa sabihin sana nito.

"Masarap 'yan. Si Nana ang nag luto." Pinaningkitan naman niya ito agad ng mata. Tumawa lang naman ito.

"Kay sarap talaga maging bata. Oh, iiwan ko muna kayo para makapag lambingan." Tukso pa sa kanila ng matanda at kumindat.

"Nana, naman. Hindi sa ganoon...." Saway pa niya dito ngunit hindi siya pinansin ng matanda.

"Kumain ka na ba?" Tanong niya dito para mawala ang awkwardness ng ka tahimikan. Hindi naman ito sumagot at tinitigan lamang siya. Minabuti niyang kumain na lamang. Ngunit ilang minuto ang lumipas ay hindi pa din nito inaalis ang tingin nito sa kanya.