DOLUNAY

16. BÖLÜM (İKİ CAN..)

16. Bölüm İki Can Taşımak..

(Bedenimin içinde başka bir şey vardı. Hareket eden baska bir canlı, başka bir ruh, başka bir kalp ve en önemlisi başka bir can..)

İyi okumalar sevgili okur...

Arkama baktığımda gördüğüm manzaraya hiç şaşırmadım. Mete ve dört saz arkadaşı. Ne işleri vardı diye söylenemezdim çünkü tüm işleri bizdik.

Doğukan kaslarını çattı ve Umut'u dürttü. "Kim oğlum bunlar? Baya iğrenç tariflere benziyor." dediğinde Mete hızla Doğukan'a baktı. "İğrenç sensin diyeceğim de senin bir sıfatla yakından uzaktan alakan yok." dediğinde Doğukan alt dudağını ıslattı ve ellerini kot cebine sokup onlara doğru yürüdü.

"Aaa daha birini tanımdan yargı yapma. Bu mahalleden ben sorumluyum şimdi sekiz adam toplarım, hepinizi burada döverler ve bende geçer karşıya keyifle izlerim elimi bile sürmem." dedi. Mete gülerek etrafına baktı. "Hadi canım çok korktuk." dediğinde Doğukan tam bir hamle yapacakken Baran elimi bıraktı ve Doğukan'ı kenara çekti.

Mete onu görünce pis pis sırıtmaya başladı. "Abin de yok Baran seni kim koruyacak." dediğinde herkes sessizlesti çünkü bu söylediği laf çok ağırdı. Daha bir ay bile geçmemişti. Baran soğuk kanlı ve korkulacak kadar kötü bir bakış attı. Sonra diliyle ıslattı dudaklarını.

"Mete seni satın alan adam nerede? İpini bağlamamış oğlum. Yoksa kendisi gelemeyip köpek gibi sizi mi saldı üstümüze." dediğinde küstahça sırıttı. "Aaa ama senin zincirin de yok. Tüh be." dedi ve avucunun içiyle Metenin saçlarını tutup kafasını sağdaki hırdavat dolu mekana çevirdi. "Bak burada hepinize göre zincir var." dediğinde Caner'den lafın iyi olduğunu gösteren bir kaç nida duydum.

Mete sinirle kaşlarını çattı. Baran ona küçümseyici bir bakış gönderdi ve yanıma gelip elimi tuttu. "Şimdi yolumuzdan çekilin." dedi Caner. Yamaç sinirle ona baktı. "Ne yaparsınız?" dediğinde Caner güldü.

"Sizi döveriz dediğimize bakma biz dövmeyiz adam toplarız sizi döverler ve biz yolumuza bakarız." dedi Acar. Yusuf ona baktı. "Bizim işimiz sizinle değil. Kapayın çenenizi." dediğinde Doğukan güldü ve Yusuf'a yaklaştı. Soğuk adımları her saniye insanı daha çok korkutuyordu.

"Şşş aslan parçası. Baran ve arkadaşları değil benim olayım. Bu mahalle benden ve abimden sorulur abim olmadığına göre ben buradayım. Sen burada kime bulaşırsan karşında beni bulursun. Bunun Baran ve arkadaşlarına yaptığım bir torpil sanma." dediğinde tüylerim ürperdi.

Mete hemen Doğukan'ın kolunu tuttu. Doğukan önce kolunu tuttuğu eline baktı sonra soğuk bakışlarını Mete'nin gözlerine kitledi. "Lale denen kız kim?" dediğinde birden Acar konuştu. "Hemen arka mahallede oturuyor." dedi. Lale'yikorumak ve onun Lale olduğunu belli etmemek için Laleyi arkasına bile almamıştı.

"Acar'da sensin galiba. Lale senin sevgilin ve arka mahallede oturuyorsa yanında ki kim Acar?" dedi Mete. Küçümseyici bir bakış gönderd. Acar bu sefer korkuyla Lale'yi arkasına aldı. Baran hemen arkasını döndü ve Doğukan'ın omzuna dokundu. "Görmezden gelelim kahvaltı edecektik hadi." dedi.

Doğukan soğuk bir bakış gönderdi ve gelip Umut'un omzuna kolunu koydu. Umut güldü ve yavaşça elimi tuttu Doğukan'ın. Caner ve Emir onları izleyip kahkaha attılar. Lale arkasına baka baka Acar'ın yanına yürümeye başladı. Baran bana baktı ve ellerini omuzlarıma koydu. "Sakın arkana bakma olur mu? Hadi gidelim ve kahvaltı edelim." dediğinde midemin bulandığını hissettim.

Elimi karnıma koydum. "Tamam Baran gidelim." dedim. Bana bakıp tebessüm etti ve tekrar elimi tuttu. Midem çok kötü bulanmaya başlamıştı. Yüzümü buruşturdum. Baran önüne baktığı için bunu fark etmedi. Fark etmesine gerek de yoktu zaten. Kafasına bir ton dert vardı ve benimle uğraşamazdı. Lale ve Acar tam yanımızda yürüyordu. Lale beni öyle görünce baktı bana. "Baran ya biraz sevgilinle ben konuşayım yapıştın kızın eline." dedi dalga geçer bir tınıda.