KÖRDÜĞÜM

24.Bölüm

Konaktaki ölüm sessizliği tüm Mardin'i sarmıştı. Havadaki kuşlar dışında çıt çıkmıyordu. Herkes olduğu gibi donup kalmıştı.

Fatma kaçmıştı.

Karaaslanların kızı Fatma, kaçmıştı.

İlk toplanan Demiralp olmuştu. İnşirah'ın elindeki kağıdı yırtarcasına alıp okudu. Başını göğe kaldırıp derin nefesler almaya başladı. Sinirden titriyordu.

O sırada herkesin içine Melek girdi. Demiralp'e yaklaşıp elindeki kağıdı aldı.

"Yapmaz benim bacım. Ben onun yazısını bile bilirim." Deyip kağıdı eline aldı. Uzun uzun inceledi.

"Bu Fatma'nın yazısı değil. Biri o kaçmış gibi gösteriyor işte!" Diye bağırdı babasının olduğu tarafa.

Konaktaki sessizlik sürüyordu. Herkes lâl olmuş, öylece Melek'i izliyorlardı.

O kardeşini tanırdı. Fatma aklı başında bir kızdı. Kaldı ki sevdiği biri bile yoktu. Olsa ablasına anlatırdı. Şimdiye kadar ne olursa hep ablasına anlatmıştı. Anlatmasa bile Melek kardeşinin davranışlarından anlayacak kadar tanıyordu onu.

Demiralp gözlerini açıp derin bir nefes aldı. Kardeşinin bir hata yapmayacağını biliyordu. Gözleriyle Anıl'a işaret verip konaktan çıktı.

Onun peşinden konaktaki tüm erkeklerde çıkmıştı. İnşirah koşarak Gül babaannenin yanına gitti. Koca kadın kıpkırmızı olmuştu. Mutfaktan soğuk su doldurup sakince içirdi.

Demiralp Fatma'yı bulurdu. Şuan tüm Mardin'in ayağa kalktığına emindi. Demirel aşireti de dahil neredeyse tüm aşiretler onlara yardım edecekti.

Saatlerdir herkes susmuş öylece gelecek bir haberi bekliyordu. İnşirah birkaç kez Demiralp'i aramış ulaşamayınca aramayı kesmişti.

Saatler yavaş yavaş akıp giderken akşam olmuştu. Konaktaki kalabalık dağılmış, ev halkı kalmıştı.

Gece yarısına yakın kapı açılmış Karaaslanlar tek tek içeri girmişti. Herkes meraklı gözlerle onlara bakarken Fatma da içeri girmişti. Annesi koşarak Fatma'ya sarılırken İnşirah, Demiralp'e yaklaştı.