kendine bir tokat attı
aynanın karşısında saatlerce durdu
yüzüne dokundu.
sen varsın ya da yoksun
kuşlar uçmaya devam edecek
yine yağmur yağacak, çiçekler açacak dedi.
parmak uçlarında hissettiğin soğuk,
ruhunu boğmuyor mu daha da içine doğru.
kaçacak hiçbir yerin yokken, başka ellere dokundun
başka başka insanları öptün sen.
acımadın, acıttın sen.
hak ettin bunu.
artık hiçbir şey hissetmiyorum dediğin gece,
rüyana girmedi mi,
yine aynı yüzle,
yine aynı bakışlarla
çocuk tavrıyla,
sen düşürmedin mi yere?
sen kanatmadın mı?
kendine bir tokat daha attı.
kapıyı aç, eve gir, ayakkabılarını fırlat kenara, çantanı bırak, soyun yalnızlığına.
büyümek o kadar da güzel değilmiş de, sahip olmak o kadar güzel değilmiş de, şişirdiğin karnını göster, işte böyle üzülüyorum aç insanlara de.
aynanın karşısına geç, kendini biraz daha yargıla.
senin değil mi bükülen boyun,
kirli tırnak araları,
yorgun parmakların,
sürünüp geldiğin yaşam.
camın kenarında minibüsün,
atmayacak mıydın gerçekten kendini, tanrıdan korkmasan?
