her şey olması gerektiği gibi,
ama her defasında nasıl bu kadar batabiliyor insanın ruhuna,
ve kenetliyor dudaklarını
nasıl güç getirebilir dünyanın en güçlü insanı,
kalbinin ezilmesine göğsünün altında?
engellenebilir mi keder?
durdurabilir mi içinin kanayan odalarını?
söyle andre, bir rüzgar gibi, tıpkı senin gibi
geçip gidecek mi üzerimden bu zulmün ağırlığı?
bu sıkışıp kaldığım duvarlar, gökyüzüne açılacak mı tekrar?
ne kadar hissedebilirsin, ne kadar anlayabilirsin yaşamadan yaşadıklarımı?
ve duyar mısın fısıldayan sesimi
ensemi okşa sevgilim, göğsüme dokun,
ellerimi içine çek, gözlerimi bağla,
dudaklarını ıslat benim için,
kalbini arala, ürpert varlığımı.
beni bu duaya ortak et.
özgür adıma dokun,
istekle, arzuyla dokun,
beni içine al,
ve gidilecek bütün kapıları kapat.
nefesimi kesecek kadar utanıyorum senden,
beni anla ve bağışla.
beni anla
ve bağışla.
17.08.2022
