huzurlu uykularına dalabiliyor musun andre
şimdi genzimi yakan tatlı kokunla saçlarının arasında yol alıyorum.
damarlarımda gezinen korkunun tadını ağzımda hissediyorum,
kanıyorum andre, kan akıyorum, sana parçalanıyorum.
bir ninni gibi dolduruyor mu içini çığlıklarım
ve sen huzurlu uykularına dalabiliyor musun andre
içimi söken tatlı kokunun ardında bir uçurumun eşsiz güzelliğiyle, ölümü bekliyor bana
ölümü hatırlatıyor saçların, ölümü görüyorum kirpiklerinde, damla damla bana akıyor, kırmızı.
nihayet
yok olabilirim.
en nihayetinde bölünebilirim birleştirilemez bir tutkuyla.
en ufak parçalarıma bölünebilirim hayatımın dağınık odalarına.
söyle andre,
huzurlu uykularına dalabiliyor musun?
beni göğsünün tam orta yerine, kalbin üzerinde, kalbimden, tırnaklarını geçire geçire, liğmeliyor musun?
tüm çığlıklarım,
tüm iniltilerim,
gözlerin görmediği bir kara deliğe çekiliyor.
sesimi kesiyorum,
sesimi bir iple kesiyorum,
sesimi kimseye ulaşmadan bırakıyorum düğümlerin altına,
ard arda, çözülemeyen bir kör düğüm.
hissediyorum şimdi hissetmediğim ne varsa,
ve yaşıyorum, öldüğümü fark edecek kadar.
ve ölümle var oluyorum hiç var olmadığım kadar.
14.08.2022
