tanrım,
kaybım güneşe, aydınlığa ve özgürlüğe.
hüznü kollarımda bir bebek gibi büyütüyorum.
ilk nefes alışımdan bu yana içimde.
sarmaşık dalları göğsüme bezenmiş.
ilmek ilmek dokumuşum,
imkansız düğümler kuşanmışım,
eriyip aksam da kalacak izleri, ömrüme yazılı izleri, silinmeyecek.
ayinleri hep korkunç bir sesle ölümü hatırlatıyor,
hep yüksek sesle, aynı makamda, tekrar tekrar, savunmasız kalışım.
beni hep aynı yerimden vuruşu.
hep aynı bilinmezliğin içine hapşoluşum, geçmiyor, geçmiyor kesip atsam da uzvumu, yok edemiyorum.
seni gölgemde rüzgara eşit düştüğüm bir ahenkle, usul usul sallayışım,
seni kucaklayışım,
seni masum bir sevgiyle okşayışım,
sana yalnızlığı tattırmayan ellerim,
ellerim, kayıp ellerim,
vahlar içinde ellerim,
göz bebeklerinin şaşkınlıkla büyüyüşü,
ayakların ters yürüyüşü,
gitmek istemeyişi, gidemeyişi,
yolların gitmemek için mevsimlerle çatışması,
depremlerim, kasırgalarım.
Allahım,
Allahım,
neyim, ne içinim, nedenim, nerdeyim ve ben kimmişim?
büyümüş müyüm, büyütmüş müyüm,
küçülür müyüm, küçük müyüm,
hüznüm, hüznüm,
kendime dönüşüm.
kendime tabutum, kendime taburum,
kendime kamburum, atamıyorum,
katamıyorum, bütünleşemiyorum,
eksiğim, eskiyim,
yenilmiyorum ve yenilenmiyorum.
22.03.2022
