küçük hesaplar yapıyorum.
hayatının karşısında yorgun düşüyorum.
ellerimi sığdıramıyorum göğüslerime.
ve ne kadar derin dokunursam dokunayım,
gözlerimin kirli aynasını silemiyorum yüzümden.
kendi evreninde döne dolana kavuşa geldiği gün batımlarının en özel saatinde,
ellerimi sığdıramıyorum avuç içlerime.
ve ne kadar sıkı sarılırsam sarılayım kollarım kavuşmuyor bir ağacın kirli ensesinde,
kendime yetiremediğim kollarım, nasıl kavrar bir gövdeyi? düşünmemiştim o ana kadar.
gözlerim karardı,
günlerce dört duvarına baka baka düşündüğüm plan bozuldu,
b planı hiç yapılmamıştı.
tam bildiğim gibi olacak her şey sanıyordum.
tam tahmin ettiğim gibi.
nerden bilebilirdim elleri neşter bir adamın tüm ağaçları keseceğini.
çırılçıplaktım ve beni örtecek bir orman yoktu artık.
b planı yoktu.
avuçlarım göğüslerimi kavramaya yetmiyordu,
kollarım bedenimi sarmaya yetmiyordu,
biliyorum, donarak ölecektim burada.
her şey kararacaktı, gri bir anıya dönüşecekti zaman.
unutacaktım.
hatırlamamak üzere başımı bir taşa çarpacaktım.
komaya girecektim.
üşüyorum, üşüyorum örtün beni diyemeyecektim kimseye.
en çok korktuğum yerde hapis yatacaktım uzun bir süre,
kendimle baş başa kalacaktım.
nerden bilebilirdim?
nasıl tahmin edebilirdim?
08.09.2021
