özür dilemiyorum, kendime hakaret ettim yüzüne bakarak.
cömerttim,
dizlerimin üzerine eğilecek kadar, naziktim ellerin karşısında.
sevgimin sonsuzluğu sarhoş etti etime değen etini,
ruhunla görüştüğüm randevumda, ne kadar sevilmediğimi gösterdin bana.
özür dilemeyeceğim sevgilim, kendime hakaret ettim son bir defa yüzüne bakarak, seni affetmek istedim.
bileklerimi kanattım, seni affetmek istedim.
karşı çıktım, seni affetmek istedim.
öpüşlerde ve öpülüşlerde bir parçasını teslim ettim ruhumun, kanayan yerlerine basma perdelerden bir çiçek ektim, gül sen, gül sen dal çiçek.
şehrin varoş kaldırımında kadınlar, ağırlanmak için şehvetli yataklarda, beklerlermiş.
fötr şapkalı adamlar, kavrıyor belini en ince yerinden o kadınların, sımsıcak kanları süzülüyor göğüs aralarına.
susamış gibi yalıyorum kalıntılarını aşkın,
ölü bakışlarında ellerim kapatıyor göz kapaklarını, Tanrı affetsin diye dua ediyorum baş ucunda, ve şükrediyorum susuzluğumu gideren bu kadınlara.
Tanrı affetsin diye, bu gece ölmek istiyorum.
ve hiç tanımamış olmak seni, en büyük dileğim.
gecenin karanlığını şimşek gibi yaran bakışlarım, gözlerine değecek bir vakit biliyorum.
seni hiç tanımamış olmak isteğiyle yanıp tutuşuyorum.
küllerimi saklasın annem.
kalbimi yamalayamadım hiçbir aşka, beni affet Tanrım bu gece susuzluğumda boğulacağım.
22.01.2023
