Seni bir veda metubumun arasına koymuştum.
Ve göğüs cebime iliştirip yola koyuldum.
Sıcak bir yaz günüydü, ellerim terden sırılsıklam,
Denize karşı bir bankta, ölmeye dönmüştü yüzüm.
Sırtımı verdiğim mezarlıklar.
Ziyan ettiğim göz yaşlarımın değersizliği.
Bu kadar ucuz bir yaşamın parmak araları.
Sesler yükseliyor şimdi dört bir yandan.
Deniz alabildiğine alabora.
Mezarlar açılıyor toprak altında.
Ben yaşadığımı hissetmedim hiçbir zaman.
Senin kuru gözyaşlarında, yer edinmenin ne anlamı var?
