keşkelerle çıkamıyorum içinden bu buğzun.
bıçağım keskin değil artık.
tüm odalarını patlattın kalbimin,
ve kulaklarım duymuyor doğumun mevsimlerini.
doğdum var oldum bu dünyaya,
diyemiyorum artık beni kucakla yavrum, şefkatli kollarına bağışla.
bir yüzüm kalmadı son savaştan bu yana,
hislerim hissizleşti,
dilimi kestim, sustum.
artık konuşmak istemiyorum senin hakkında.
senin katı zulmünden bahsetmek istemiyorum.
o son savaşta yitirdim içimin umutlu meyve veren dallarını, taşladılar beni yavrum, kanattılar alnımı keskin bir camla.
kan bürüdü her yanımı,
elbiselerimi kessemde silemiyorum, yok edemiyorum kirini uzvumun.
seni adınla aradığım,
sesine güvendiğim,
bakışlarına inandığım bir gün doğmasın artık,
bulutların başıma toplamasın kara,
karanlıkta kalmayayım artık, kurtar beni.
21.01.23
