🐺ᴘᴀᴄᴋ ᴏғ 𝗔𝗟𝗣𝗛𝗔𝗦🐺

❻🐺🅣𝗁𝖾 𝗁𝗈𝗎𝗌𝖾

"میخوای جاهای دیگه ی خونه رو هم ببینی؟"

کای پرسید و سهون سر تکون داد.

از کنار راه پله رد شدن و جلوی یه در قهوه ای_خاکستری روشنِ دیگه ایستادن.

"این اتاق منه."

گفت و به علامت تمیزِ حرف (کای) که روی در چسبیده بود اشاره کرد و وارد اتاق شد.

"معمولا بهم ریخته تره،ولی یخورده تمیزش کردم،چون میدونستم تو قراره بیای."

سهون با کنجکاوی به اطراف نگاهی انداخت.

"شبیه اتاق منه."

اتاقهاشون تقریبا یک شکل بود.تنها فرقش این بود که در اتاق به جای راهرو، به سمت راه پله بود و پنجره ی بزرگ رو به محوطه ی بیرونی سمت چپ بود و رو به روی در اتاق هم چهارتا پنجره ی باریک و بلند قرار داشت.

"هرچند ویوی اتاق تو بهتره."

کای به پنجره های باریک اشاره کرد.

"تو میتونی جنگل رو به راحتی ببینی،ولی منظره ی پشت پنجره ی من بیشتر سقف طبقه ی پایینه."

سهون به بیرون نگاه کرد و متوجه شد که کای راست میگه و احساس خوش شانسی داشت که اتاق خودش انقدر عالی بود.

"آره، این خونه یه جورایی باحاله."

اتاق کای خیلی معمولی بود،یه تخت، میز و کمد داشت و یه سری پوستر هم به دیوار چسبیده بود و همه چیز همونطوری بود که اتاق یه پسر عادی هست.

"این علامتو دوست دارم."

وقتی از اتاق بیرون رفتن و در پشت سر سهون بسته شد،رو به کای گفت.

"واقعا؟"

کای به نظر هیجان زده میومد.

"راستش،من اینو برای خودم و بقیه ی هیونگا درست کردم...یدونه هم برای تو ساختم،ولی مطمئن نبودم ازش خوشت میاد یا نه؟"

"آره، معلومه که ازش خوشم میاد!"

کای دوباره برگشت توی اتاقش،کشوی میزش رو باز کرد و یه علامت اسم کوچولو که روش کاور پلاستیکی کشیده شده بود رو بیرون آورد.

"میشه الان بچسبونیمش؟"

سهون پرسید.

کای فورا قبول کرد و باهمدیگه به اتاق سهون برگشتن.

وقتی علامت رو به در چسبوندن،سهون با خوشحالی روش دست کشید.

خیلی واضح روش نوشته بود: (سهون)

با یه عالمه تزئینات خوشگل دورش.

حالا دیگه همه چیز رسمی شده بود.

سهون از این به بعد اینجا زندگی میکرد و اینجا اتاقش بود،حالا دیگه سوهو هم نمیتونست پشیمون بشه و اونو به محدوده ی امگاها برگردونه.