Etrafımda kimse var mı diye kontrol etmek için kafamı kaldırdım. Ve gördüğüm şeyle avazımın çıktığı kadar bağırmaya başladım.
''Lütfen yardım edin'' diye haykırıyordum. Boş sokakta sesim yankılanıyor sabahın erken saatlerinde ''Kimse yok mu?'' diye...
Satır aralarında yorumlarınızı okuyor ve yanıtlıyor olacağım.
BURAYA BİR BÖLÜM EMOJİSİ BIRAKALIM <3
Keyifli okumalar :)
...
♬ Bölüm Müzikleri ♬
Perdenin Ardındakiler~ Kendime
Aforizmadam~ Bu Kalp
Sezen Aksu~ Gidemem
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM: SOLAN UMUTLAR"
Umut, belkide hiç görmeyen birine sevdiğin manzaraları anlatmaktır. Koku almayan birine bir çiçek armağan etmek, duymayan birine şiirler fısıldamaktır. Umut imkansızlığa koşmaktır...
Her yıkılış yeniden bir yükseliştir. Ben duygularını henüz kontrol edebilen biri değildim. Bazen sert tepki veriyor bazen susuyor bazen içime atıyordum. Bu elimde olan bir şey değildi. Yıllarca insanlardan kaçmıştım. Ve aniden bu hayatın içine atılmak beni zorluyordu.
