WATYLAND (Kısa Hikaye)

Özel Bölüm

Merhaba arkadaşlar.

Büyük ihtimalle kitabı kütüphanenizden silmişsinizdir. Geçen günlerde kitap 1k okunma aldı. Ee tabii bende heyecanla 'Özel bölüm mü yazsam acaba?' diye düşündüm. Ayrıca kitap bir yaşına girdi. Heyecanlandım. Uzun bir süredir özel bölüm atmak istiyordum ama bir türlü atamadım. Nasip bugüne oldu. Ayrıca baştan sona okudum. Bazı sorularınızı cevapsız bıraktığımı farkettim. Bende niye bu sorulara cevap vermiyorum yahu diye bir müddet düşündüm ve cevabımı da alınca bu bölümü yazmaya karar verdim. Aslında ilk başta kitaba ikinci bir şey mi yazsam diye düşündüm. Sonra 'Yazacaksam kitabı bitirmenin ve kısa hikaye olmasının ne anlamı olur ki?' dedim. Ayriyeten kitabı arada sırada düzenliyorum ve bazı yerlerde yazı hataları varmış yaw. Onlarda benim çok sinirimi bozdu. O hataları da düzelteceğim. Şimdi kitaba geçelim.

💫💫💫

Elimdeki çekirdeği çitleyip önümdeki poşete attım. Cemre ile birlikte başka bir kitaptaydık ama daha kitabın konusunu veyahut başkarakterlerinin kim olduğunu daha anlayamadık. "Önceki kitabın konusu sence de güzel değil miydi?" Cemre'nin dediği şeyle birlikte ona döndüm. Haklıydı. Kitabın konusu üçüncü dünya savaşı sonrasında Türkiye'de yaşanan şeyleri anlatıyordu. Hükümet insanları idam ettiriyordu ama nedenini anlayamadan biz de öldük. Başkarakter ile de tanışmıştık. Çok tatlı bir kızdı. "Açıkçası benim de hoşuma gitti konusu." Kola şişesini alıp boş bardağına doldururken Cemre'ninkinin de boş olduğunu farkedip ona da doldurdum. Onun bir yere odaklanmış olduğunu farkedince onu umursamayıp bulunduğumuz parka baktım. Şu anda ikimiz parktaki çardaklardan birine oturup çekirdek çitleyip kola içiyorduk. Az ilerimizde oyuncaklar vardı. Kaydıraktan kayıp tekrar sıraya girenler, salıncakta sallanan ve onları bekleyenler veyahut tahterevallide oynayanların hepsine tek tek bakıp tebessüm ederekten yürüyüş yapanlara baktım.

"Ben mi yanlış görüyorum yoksa şu kızın yüzü mü yok?" Cemre'nin sesiyle anlamayaraktan ona döndüm. Nasıl yüzü yok? Onun işaret ettiği yere baktığımda gözüm fal taşı gibi açıldı. Bu gerçek olamaz. Gözümü ovuşturup tekrar baktım ve aynıydı. İşaret ettiği yerde bir çift vardı. Simasını daha önce televizyonda gördüğüm bir erkek ve siyah mini etekle birlikte beyaz büstiyer giymiş saçı omuz hizasına kadar dalgalı saçları olan bir kız vardı. Kızın üstünde herhangi bir sorun yoktu. Asıl sorun yüzündeydi. Kızın resmen yüzü yoktu. Yüzünde yalnızca 'Y/N' yazıyordu. Mırıldanarak ona cevap verdim. "Harbiden yüzü yok. " Kıza kaşlarımı kaldırmış bakarken Cemre esneyip başka yerlere bakındı. "Sanırsam hayal et kitaplarından birindeyiz." Çekirdeğimi çitlemeye devam ederken "Hayal et kitabı derken neyi kastettin?" dedim. Kolasından bir yudum aldıktan sonra soruma cevap verdi. "Sevdiğin ünlü ile senin kafanda kurduğun şeyler gibi bir şey. Umarım anlatabilmişimdir." Anlarcasına başımı salladım.

"Selam kızlar. Görüşmeyeli uzun zaman oldu değil mi?" Yanımdan gelen tanıdık sesle birlikte sinirle oraya döndüm. "Arda!" Bu beni ormanda öldüren çocuktu. Bu beni Alçin'in ölmesiyle beni suçlayan çocuktu. Alçin... Zorlukla yutkundum. Cemre sinirle ayağa kalkmaya çalışınca onu kolundan tutup oturttum. Sakin bir şekilde "Niye yanımıza geldin?" dedim. O ise yüzüme bakıp dalga geçercesine gülüp "Bazı sorularınıza cevap bulmak için." dedi. "Ayriyeten seni de öldürmem gerekiyordu. Kusura bakmıyorsun değil mi?" Cemre'nin gülmesi ile ona şaşırarak döndüm. Alkışlayarak kahkaha atıyordu. Biraz sakinleşince gözyaşlarını silip "Ne kusuru canım? Alt tarafı öldürmüşsün. Ne var bunda?" dedikten sonra elini masaya vurup "Bir de geçmiş karşımıza pişkin pişkin soruyorsun. Ne hakla yapıyorsun bunu? Ne hakla?" dedi. Arda yanımıza oturup önümüzdeki çekirdeklerden bir avuç alıp çitlemeye başlayınca Cemre ile ben kendimizi zor tutuyorduk. Bu ciddi mi? Bizim ona sinirle baktığımızı farkedince bize "Tamam, biraz sakin olun. Aklınızdaki soru işaretlerine cevap vermeye çalışacağım." diyip temiz bardaklardan birini bana uzatıp kola doldurmamı istedi.