ေနာက္တစ္ေန့တြင္ ဖန္ခ်ံဳးက အဓိကအခန္းတြင္း သို႔ တည္ၿငိမ္စြာဝင္လာသည္။ မေန့က ကေယာင္ကတမ္း ေဒါသတႀကီး ျဖစ္ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးလို႔ မထင္ရေအာင္ကို သူမက လတ္ဆတ္သၫ့္ ေလထုကို သယ္ေဆာင္လ်က္ အမူအရာမျပဘဲ ထိုင္ခံုတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ဖန္ခ်ံဳးရဲ့ ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ အန္းခ်ီက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ကာ မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ရြီရီဟန္က လည္း ဖန္ခ်ံဳး၏ အျပဳအမႈကို ျမင္ၿပီးေနာက္ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ ႏူးညံ့သြားသည္။ သူက မတက္သာဟန္ျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ " ေရွာင္ခ်ံဳး ကိုယ္..."
" ရပါတယ္.. ကြၽန္မရဲ့စြမ္းရည္ကို ငွားေပးပါ့မယ္..ေခါင္းေဆာင္ရြီက ထပ္ေျပာဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး " ဖန္ခ်ံဳးက ရြီရီဟန္ စကားမစခင္ အရင္ေျပာလိုက္သည္။ သူမရဲ့ မ်က္ႏွာက ေဒါသမ်ား မေက်နပ္မႈမ်ား မရိွဘဲ ေအးခ်မ္းေနသည္။
ရြီရီဟန္က သူမရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကၫ့္ရင္း အျပစ္ရိွစိတ္အနည္းငယ္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ရင္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ သူက အျပစ္ရိွဟန္ျဖင့္ " ေရွာင္ခ်ံဳး.. မင္းစြမ္းရည္ကို ျပန္မရခင္ အထိ ခံတပ္ထဲက ႀကိဳက္တာ ယူႏိုင္တယ္.. မင္းကို အဖြဲ႔တစ္ခုကို အမိန႔္ေပးႏိုင္တဲ့ အာဏာေပးမယ္ "
ဖန္ခ်ံဳးက ရြီရီဟန္အား ထူးမျခားနား ပံုစံျဖင့္ ၾကၫ့္လိုက္သည္။ " ေခါင္းေဆာင္ရြီ က ဒုကၡခံဖို႔ မလိုပါဘူး .. ဒါက ကြၽန္မလုပ္သင့္တာပါ.. ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မက ေက်းလက္ေတာရြာက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္သာသာပါဘဲ .. ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ အေလးေပးမႈကို မလိုအပ္ပါဘူး " သူမက အမူအရာမဲ့စြာျဖင့္ ျငင္းပယ္လိုက္သည္။
ရြီရီဟန္က ပိုလို႔ပင္ အျပစ္ရိွစိတ္ကို ခံစားလာရသည္။ " ေရွာင္ခ်ံဳး..."
" ေအာ္.. ေခါင္းေဆာင္ရြီ ကြၽန္မ နာမည္က ဖန္ခ်ံဳးပါ.. ကြၽန္မတို႔က ဘာမွမပတ္သက္တဲ့အတြက္ လူေတြ အထင္လြဲမွာစိုးလို႔ ဆက္မေခၚဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္... ခြင္ျပဳပါဦး ??" ဖန္ခ်ံဳးက ေျပာလိုက္သည္။ သူမ ပံုစံက ပံုမွန္ အတိုင္းသာျဖစ္ေသာ္လည္း သူနဲ႔အေနမ်ားခဲ့သၫ့္ ရြီရီဟန္က အခုခ်ိန္တြင္ ဖန္ခ်ံဳးသည္ ထိုစကားမ်ားကို အတင္းဖိေျပာခဲ့ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။ သူမရဲ့ ေခါင္းကို ငံု႔ခ်လိုက္ေသာ္လည္း သူက သူမရဲ့ နာက်င္ေနသၫ့္ မ်က္ဝန္းကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ထြက္သြားသၫ့္ အခ်ိန္တြင္ တင္းတင္းဆုပ္ထားသၫ့္ လက္တစ္စံုက တုန္ယင္ေနေၾကာင္း အမွတ္တမဲ့ ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ရြီရီဟန္က စိတ္မထိန္းႏိုင္စြာ ဖန္ခ်ံဳးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းလိုက္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။
