" ေရွာင္ခ်ံဳး !!" ရြီရီဟန္က ၿပံဳးရင္း ဖန္ခ်ံဳး ထံသို႔ေလ်ွာက္လာသည္။ ဖန္ခ်ံဳးက ကုသေနသၫ့္ အလင္းတန္းအား ရုတ္သိမ္းကာ အျခားေနရာသို႔ ေရွာင္ထြက္သြားသည္။
" ေရွာင္ခ်ံဳး ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတုန္းလား .. " ရြီရီဟန္က ဖန္ခ်ံဳးအေနာက္သို႔ လိုက္သြားကာ လမ္းက်ဉ္းေလးထဲ အေရာက္တြင္ ပိတ္ရပ္လိုက္ကာ ေမးလိုက္သည္။
ဖန္ခ်ံဳးက ရြီရီဟန္အား ၾကၫ့္ကာ မေက်မနပ္ျဖစ္ဟန္ ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္သည္။ သူမက အေနာက္သို႔ လွၫ့္ထြက္ရန္ ျပင္လိုက္ေသာ္လည္း သူမလက္က ရြီရီဟန္၏ ဆြဲျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ရြီ " ဖန္ခ်ံဳးက ရြီရီဟန္အား မ်က္ရည္စမ်ားအျပၫ့္ျဖင့္ ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ထိုမ်က္ဝန္းေၾကာင့္ ရြီရီဟန္က လန႔္သြားကာ လက္ကို လႊတ္လိုက္သည္။ သူက ဖန္ခ်ံဳး၏ လက္မွ အနီစင္းကို ေတြ့လိုက္သည္ႏွင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။
ဖန္ခ်ံဳးက သူမလက္ကို ပြတ္လိုက္ကာ " အခမ္းအနားက ဘယ္ေတာ့လုပ္မွာလဲ "
ရြီရီဟန္က သူမေမးခြန္းေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားသည္။ သူမက စြမ္းရည္ မငွားေပးခ်င္ဘူးမဟုတ္လား .. အစည္းအေဝးမွာ ေျပာသြားတာက တကယ္ေျပာတာျဖစ္ၿပီး ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘူးလား .. သူက ဖန္ခ်ံဳးေၾကာင့္ အခမ္းအနားပြဲအား အခ်ိန္ဆြဲထားသည္မွာ တစ္ပတ္ရိွေနေပၿပီ..သူက အန္းခ်ီ ၏ ခနခနေတာင္းဆိုမႈကို ပယ္ခ်ေနရသည္က ဒုကၡမ်ားလွသည္။
" မင္းက အခမ္းအနားကို လုပ္ခ်င္ၿပီလား "
" ဒါေပါ့ .. အဲ့ဒါမွ ကြၽန္မ ဒီက ထြက္သြား..." ဖန္ခ်ံဳးက အလန႔္တၾကား သူမ ပါးစပ္ကို အုပ္လိုက္ေသာ္လည္း ရြီရီဟန္က ေသခ်ာေပါက္ၾကားလိုက္ရေပသည္။
သူက ေဒါသထြက္သြားကာ " ဘာေျပာလိုက္တယ္ .."
ဖန္ခ်ံဳးက ရြီရီဟန္အား ၾကၫ့္ရင္း မ်က္ရည္က်လာကာ " ဟုတ္တယ္ အခမ္းအနားၿပီးရင္ ဒီကေန ထြက္သြားေတာ့မွာ " သူမက ရိႈက္ႀကီးတငင္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလိုက္သည္။
" ဒီေနရာကို ဘယ္သူ႔အတြက္ လာခဲ့တာလဲ စဉ္းစားၾကၫ့္ .. အဲ့ဒီလူက ငါ့ကို ဂရုမစိုက္ေတာ့မွေတာ့ ငါက မေနေတာ့ဘူး "
