Buraya son cümlelerimi yazıyorum. Jung Jaehyun hâlâ bir şerefsiz ama bir o kadar da ultra şerefsizdir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Jaehyun ile küçükken, piyano kursundan çıkar çıkmaz dadılarımız ile birlikte parka giderdik. Tüm parklardan daha küçük ve bir ormanlık alanda olan bu park kimsesiz gibiydi. Zaten çoğu yeri doğa sahiplenmiş gibi çiçeklerle çevrili, kaydırakları sarmaşıklarla örtülü olurdu. Ama biz bayılırdık. Parkta olan küçük kurbağa deresini, yüzlerce renkteki çiçekleri ve topraklarla yaptığımız evleri... Her şekilde severdik.
"Bir kurbağa, iki kurbağa..." derdim ona dereye eğilirken.
Jaehyun yanağıma eğilir ve dudaklarını bastırırdı yavaşça. Sonra ise "Sakın beni unutma." derdi.
Gözlerim dolarken dudaklarımı yaladım ve karşıma dikilen o parkı izlemeye devam ettim.
"Beni unutan sen oldun." dedim yanıma geldiğini fark edince. Omuzlarında ki ceketle benim gibi banka otururken düğmelerini açmış ve ellerini yorgunlukla salmıştı.
"Evet, seni ben unuttum. Yüzünü, kokunu... Leia olduğunu ben hatırlayamadım." Sesi yorgundu. İhanetlerim ve onun yalanları birleşince omuzlarımızda ki yükler ağırlaşıyordu ama biliyorduk birbirimizi. Üç yıl önceki nefretten gözleri dönen kişiler değildik. Aksine yılların bizi daha da büyüttüğü ve gerçekleri görmemizi sağladığı insanlardık.
Ancak yine de, çekiniyorduk birbirimizden. Yine de birbirimizi sevdiğimizin farkında olsakta canımızı yakmamak için kaçıyorduk.
"Hatırlamaman büyük bir şanstı. Böylelikle seni kandırmaya devam ettim zaten." dedim yutkunarak.
Jaehyun kafasını eğdi. Dudaklarımı dişlerken dereye bakıyor ve içimde bastıramadığım o koca sevgi dolup taşıyordu. Boynuna atla ve sarıl, diyordu içimdeki arzu. Ancak yüreğim, hâlâ buna layık değilsin ki, diyordu.
"İşi neden kabul ettin Minhe ?" dedi Jaehyun. Ancak ağzından sanki Leia ismi çıkmak istiyor gibiydi.
"Çocukluğumu kurtarmak istiyorum çünkü Jaehyun. Anılarıma, on yaşındaki Jaehyun'a, hepsine tekrardan kavuşmak istiyorum." Çaprazımızda kalan yıkık dökük binaya baktım. Piyano kursumuz oradaydı. Ama eski halinden eser yoktu. "Peki sen neden bu işi bana sundun Jae ?"
Gözlerimiz buluştu. Tanıdık bakışlarına kapılır kapılmaz kafamı boynunun olduğu o yere gizlemek ve kokusunu içime çekmek istemiştim.
"Seninle tekrardan birlikte olmak istiyorum çünkü, Leia." dedi Jaehyun.
Yutkundum ve yavaşça nefesimi verdim.
"Ne yazık." dedim ellerimle oynamaya başlarken. Sonra ise ayağa kalktım ve karşısına dikildim. "Jaemin bana evlilik teklifi etti bile."
