Küçük oyunlarımızda, sadece nefes almayıhatırlayan iki aptaldık biz. Hayatı yaşamayı bir türlü öğrenememiştik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 3 Kelimeler ile Oynanan Oyunlar
✿
Ellerimle oynamaya başlamıştım. Alnımdan akan terlerin farkında olsam da, yanımda ki morona belli edecek değildim. Arabaya binerken kapımı açma centilmenliğini göstermemiş, beni evimden aldığı andan itibaren yüzünde bir mimik bile oynamamıştı. Dişlerimi sıkmaya, parmaklarımı ezmeye devam ettim. Koskoca şirketi yönetiyor olabilirdi ancak insanlık ve ahlak konusunda notu kesinlikle sıfırdı.
Gerginliğim daha fazla terlememe sebep olduğunda, gideceğimiz restoranta kadar hayatta kalabileceğimi sanmıyordum. Bu yüzden daha fazla dayanamadan nazikçe, sesimi bulmak için öksürdüm ve "Klimayı açabilir misin ?" diye sordum.
"Hayır." dedi gözünü yoldan çekmeden. "Soğuk algınlığı kapamam."
Bir kaç saniye dediği şeyi anlamaya çalıştım. Anında verdiği cevaptan dolayı yanlış anladığımı, aslında hayır demediğini umut ettim. Hayır dese bile gerekçesinin farklı olduğunu varsaymak istedim. Ama, hayır. Kesinlikle her şeyi doğru duymuştum.
"Efendim ?" Bozguna uğramıştım ve ağzımdan elbette böyle bir soru çıkacaktı. Şaşkınca ona bakıyor, çıldırmamak için avcuma tırnaklarımı geçiriyordum.
"Klimayı açamam çünkü soğuk algınlığı geçirebilirim. Şirketin önünde büyük bir etkinlik varken gereksiz işlerle uğraşmak istemiyorum." Dişlerimi daha fazla sıktım. Kırılana kadar, çenem acıdan çıkana kadar sıktım.
İnadına yapıyordu yada gerçekten hastalık takıntılı psikopattı.
Yeeun'un öğrettiği tüm taktikleri uygulamaya başladım. Nefes aldım. Nefes verdim. Yumruklarımı on saniye kadar sıktım, geri bıraktım. Sakinleşene kadar, yanımda bir öküzün olduğunu unutana kadar buna devam ettim.
Sakinleşemedim. Çıldırdım.
"Haklısın." dedim bende ve yüzüme en sinir bozucu gülümsememi koydum.
Jung Jaehyun, karşı bir atak veremediğim için yüzünde bir sırıtma olmuştu. Gecenin ilk mimiğiydi bu. Fakat ben camımı sonuna kadar açıp, rüzgarı ikimize de gelmesini sağlarken bana döndü. Yüzündeki sırıtış solmuş, kaşlarını kaldırarak bana bakmıştı.
"Klima zarar verebilir ama doğallık hiçbir zaman zarar vermez." dedim rüzgarı kastederek. Zamanında doğallık hakkında konuştuğu ünlü sözünü ona karşı kullanmış, yüzüne bir morluk yerleştirmiştim.
