Başka bir açıklaması olamazdı çünkü içimde ki öfkenin. Ben sana aşıktım. Deliler gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 15 ŞiddetliSonlarını Bulanlar
☁
Jaehyun
Anne kelimesinin açılımını sevgi ve şefkat veren, karşılıksız canını sana adayan sıcak bir beden olduğunu öğrendiğimde on yaşındaydım.
Çocukluğumu değiştiren kızla tanıştığımda on yaşında, okulunda birinci, kurslarında yetenekli öğrenci olan bir çocuktum. Piyanoda ustalaşmamı isteyen annemin zoruyla kurslara gidiyordum. Ama o gün piyanonun başında oturup acıklı melodileri çalarken kahverengi saçları, siyah gözlerini ortaya çıkaran kız benim tüm dengemi değiştirmişti işte.
O kız Leia'ydı. Bana sevmeyi öğretendi.
İlk anda nefret etmiştik birbirimizden. Ama sonra birbirimizi ailelerimizin bizi üzdüğü gibi aşağıladıktan sonra kendi benliklerimizi göstermiştik. O zamana kadar asla arkadaşı olmayan ben en yakın dostumu bulmuştum. Her günümüz birlikte geçmişti. Kurslarda daha fazla kalmak için bahaneler bulmuş, çocukluğumuzu yaşayabilmek için gizlice anlaşmıştık.
"Annem aslında beni seviyor." demişti bir gün. "Sadece birbirimize zarar veriyoruz diye kaçıyoruz. Fakat geceleri hep yan yana uyuyoruz."
"Nasıl yani ?" diye tepki vermiştim ona. "Anneler çocuklarıyla uyumaz ki."
Şaşkınca bakmıştı bana. "Yo, asıl çocukları ile uyur bir kere. Kokularını özlerler çünkü. Sarılmak isterler. "
Kokularını özlerler çünkü.
Annemin kokusu nasıldı ? Babamın ona hediye olarak aldığı gül kokulu parfüm gibiydi belki de. Sonuçta babam ona ne zaman parfüm alsa annemin kokusunu merak ettiğim için ilk önce ben koklardım parfümlerini.
Sarılmak isterler.
Annem bana ne zaman sarılmıştı ? Hatırlamayı öğrendiğinden beri hiçbir zaman. Ancak bebekken tutmuştur beni. Emzirmiştir elbet.
"Bana annem sarılmaz." diye devam etmiştim toprağı dikkatlice kazarken. Ben daha cümlemi yarılamadan Leia her şeyi anlamış gibi üzerime atlamıştı.
"Ben sarılırım sana. Kokunu da merak ediyorum hem."
Bunu demişti bana. Duygusuz olarak adlandırılan on yaşında, ondan büyük çocuktum ama o benden önce görmüştü içimi. Aslında çok istediğim bir sarılmayı, bir ağlayış nedenini vermişti bana. Gizlice dökmüştüm gözyaşlarımı ve o benim utanacağımı bilerek asla dönmemişti arkasını. Sarılmaya devam etmişti.
