Eğer bilseydim gerçekleşecek kelimeler sarf etmezdim sevgilim. Acılar yaşayacağımızı bilseydim, seninle daima ağacın altında kalır ve asla büyümemize izin vermezdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☁
İtalya'nın kavurucu sıcağından sonra Kore'nin sıcağını unutmuştum. Etraf tam olarak yaza girmese bile o kadar esintisiz ve boğucuydu ki, elimde klima ile dolaşma isteği zaman geçtikçe artıyordu.
Bavulumla çıkışa doğru ilerlerken Alessia'yı aramış ve onu uçaktan indiğime dair bilgilendirmiştim. Ama o kadar fazla ayaklarım ağrıyordu ki, koşuşturmalı üç yılın ardından saatlerce oturmak ölüm gibi gelmişti.
Havalimanından çıktığım gibi şoförüm el kaldırdı. Onu fark ederek ilerlediğimde bavulumu elimden almış ve bagaja hızlıca koymuştu.
"Görmeyeli büyümüşsün Donghyun." dedim ona sarılırken. Yirmili yaşlarının başında olan Donghyun, şirketim batıyor olsa bile ailesiyle evimizden ayrılmayan kişilerdi. Malikaneyi kapatıp bambaşka bir evde annem yaşamaya başlarken onun yanına gelmiş ve sadakatle bağlanmışlardı.
"Üniversitede kız tavlamak için adam olmam gerektiğini fark ettim." dedi Donghyun utanarak. Ben kahkaha atarken "Sende yaşına rağmen gençleşmişsin ama abla." demişti.
Sertçe ona baktım. "Hâlâ 28'im, 30 olmadım. Bu yüzden sinirimi bozma çocuk." Kafasına bir tane vururken sırıtarak kaçmış ve ön koltuğa geçmişti.
Arabanın tekerlekleri altımızda kayarken etrafa göz attım. Üç yıl bazı insanlar için kısa bir süre olsa da benim için bir ömür gibi gelmişti. Tatil diyerek İtalya'ya gitmiştim ancak tatil yapabilmiş miydim, bilemiyorum. Çok fazla boş zamanım ve düşünme vaktim olmuştu ancak yinede içimde ki gelecek korkusundan kurtulamamıştım işte.
"Annem evde mi ?" dedim binaları incelerken. Buradan giderken nasıl dikkatli incelediysem şimdi de öyle bakıyordum etrafa.
"Evet. Geceden beri uyuyamadı heyecanından." Gülmeye başlarken gözlerimiz kesişti.
"Peki Jung Jaehyun, ondan bir haber var mı ?" diye sordum fısıltıyla.
Donghyun anlayışla gülümsedi ve kafasını salladı. "Yüksek Mimarlar Etkinliği olacak yakın zamanda. Jung şirketi şuan onun peşinde. Söylenene göre sizinde içinde bulunduğunuz doğacı proje çok sevilince etkinliğe ev sahipliği yapmak istemiş."
Donghyun beni onaylarken tekrardan cama çevrildi gözlerim. Üç yılda onlarca ödül almışlardı biliyorum. Şirket kâr üstüne kâr getirmiş, milyonlarca para kazanmıştı. Daireler daha proje halindeyken bile kapış kapış satılmıştı. Şimdi ise kim bilir neler yapıyorlardı.
